Co najbardziej kręci facetów? Najczęstszy fetysz dotyczy jednej części ciała
Chociaż o fetyszach rozmawia się coraz częściej, wciąż pozostają one tematem tabu. Ludzie, którzy obserwują u siebie fetyszyzm zwykle są nim zawstydzeni i ukrywają swoje potrzeby. Niektórzy przerzucają kolejne strony w Internecie, by dowiedzieć się, czy ich nietypowe erotyczne potrzeby wymagają leczenia. Warto mieć na uwadze, że pod warunkiem, gdy na fetysz zgadza się oboje partnerów i nie wiąże się on z łamaniem prawa, nie powinien być on postrzegany jako coś złego. Żeby rozwiać wszelkie wątpliwości związane z tym zazwyczaj nieszkodliwym zaburzeniem seksualnym, odpowiadamy na najczęstsze pytania dotyczące fetyszy.
Fetysz definiuje się jako atrybut konieczny do osiągnięcia satysfakcji ze zbliżenia seksualnego. Fetysze to nie tylko przedmioty, ale i cechy charakteru lub wyglądu posiadane przez partnera, które powodują w fetyszyście podniecenie. Co ciekawe dany przedmiot np. pończochy, napotkany w sytuacji odbiegającej od erotycznej, na przykład na wystawie sklepowej, wcale nie musi wywoływać u danej osoby doznań seksualnych, mimo że w sypialni jest niezbędny do osiągnięcia orgazmu.
Ostatnio coraz częściej słyszy się o tzw. "kinku". Jaka jest różnica pomiędzy kinkiem a fetyszem? Pierwszy termin pochodzi z języka angielskiego i oznacza tyle, co skręt, zgięcie czy supeł, co doprowadziło do potocznego określenia kinku jako odchylenia od obowiązujących norm.
Jednak w przypadku seksu preferencje są tak szerokie, że normy są praktycznie indywidualne dla każdej pary, dlatego dla ułatwienia kinkiem nazywa się elementy i fantazje odbiegającego od dobrze znanego seksu w pozycji klasycznej. O ile obecność fetyszu podczas stosunku jest konieczna do osiągnięcia satysfakcji, o tyle kink stanowi raczej uatrakcyjnienie pożycia.
Duża część seksuologów uważa, że kreowanie fetyszów rozpoczyna się wraz z pierwszymi doznaniami seksualnymi, np. używanie przez partnerkę szminki w określonym kolorze może prowadzić do powstania skojarzenia aktu seksualnego z tymże przedmiotem, tyczy się to także doznań autoerotycznych.
Inna teoria wiąże się z lokalizacją ośrodków w mózgu, dowiedziono bowiem że te z nich które reagują na stymulację genitaliów leżą nieopodal tych, które reagują na dotyk stóp, czyli jeden z bardziej popularnych fetyszy.
W klasyfikacji ICD-10 i w Diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych DSM-IV fetyszyzm sklasyfikowany został jako parafilia, czyli zaburzenie preferencji seksualnych. Nie należy jednak sądzić, że każdy fetyszysta stanowi zagrożenie dla otoczenia i musi być poddawany leczeniu. Problem pojawia się wtedy, gdy druga osoba nie jest w stanie zgodzić się na zachowania konieczne do osiągnięcia orgazmu przez partnera.
O konsultacji z psychoterapeutą lub seksuologiem warto pomyśleć także wtedy, gdy fetysz dezorganizuje codzienne życie, wywołuje poczucie winy lub skłania do przekraczania prawa, lub norm społecznych. Należy także pamiętać, że granica pomiędzy fetyszem a dewiacją granica może być cienka np. nekrofilia, pedofillia, czy ekshibicjonizm bez wątpienia wymagają natychmiastowego leczenia.
Rzecz jasna nie sposób wymienić wszystkich fetyszy, ponieważ fetyszem może być praktycznie każdy obiekt lub sytuacja. Do najpopularniejszych fetyszy zalicza się:
● podofilię - fetyszem są stopy;
● altocalciphilię - bodźcem seksualnym są wysokie obcasy;
● agorafilię - miejsca publiczne i odczuwany z nimi strach przed przyłapaniem;
● narratofilię - bodźcem seksualnym są rozmowy seksualne, wywołujące reakcje seksualne;
● trichofilię - fetyszem staje się sposób upięcia lub kolor włosów;
● clothing fetish - podniecenie wywołują pończochy, szpilki, koronkowa bielizna lub inne elementy garderoby;
● autonepiofilę - udawanie kogoś innego, odgrywanie ról;
● fetyszyzm transwestytyczny - przebieranie się za osobę płci przeciwnej;
● ablutofilię - bodźcem seksualnym jest woda, gorąca kąpiel, prysznic lub samo ich wyobrażenie.
Do mniej znanych fetyszy należą:
● upokorzenie przez partnera - może objawiać się dominacją werbalną lub fizyczną np. spoliczkowaniem;
● przyprawianie rogów - czyli wyobrażenie lub przyglądanie się zdradzie przez partnera będące jedną z form upokorzenia;
● edge play - tłumaczone jako zabawa na krawędzi, to jedna z form BDSM, które niosą ze sobą poważne zagrożenie dla strony uległej. Są to np.: zabawy z nożem, podduszanie, podpalanie, zabawy z bronią palną. W świetle prawa takie praktyki często kwalifikują się jako wykroczenie lub przestępstwo, niezależnie od tego, czy druga strona wyraziła zgodę, czy nie. W przypadku edge play ważne jest stosowanie zasady RACK (Risk Aware Consensual Kink), czyli zabawa nie tylko za zgodą wszystkich zaangażowanych, ale również ze świadomością ryzyka i konsekwencji;
● CNC (Consensual-Non-Consensual) - czyli zgoda na brak zgody. Ta kolejna forma BDSM, obejmuje m.in. realizowanie fantazji dotyczących gwałtu, jednak co koniecznie należy zaznaczyć tak naprawdę zgoda na odgrywanie sceny, została udzielona, partnerzy zwykle ustalają znak lub słowo bezpieczeństwa, a wszystko odbywa się we wzajemnym zaufaniu i poczuciu komfortu;
● formikofilia - rodzaj zoofilii, w której podniecenie i satysfakcję seksualną sprawiają gryzące lub pełzające po ciele (szczególnie w okolicach genitaliów, odbytu lub sutków) owady;
● hybristofilia - pociąg seksualny do osób, które popełniły przestępstwa;
● pluszofilia - podniecenie dzięki pluszowym, wypchanym zabawkom;
● stygiofilia - podniecenie na myśl o piekle i potępieniu;
● psychrofilia - osiąganie podniecenia od zimna lub oglądania marznących ludzi;
● dendrofilia - bodźcem seksualnym stają się drzewa.
CZYTAJ TAKŻE:
Takie są konsekwencje zdrowotne nieuprawiania seksu
Jakie są najczęstsze przyczyny bólu w trakcie stosunku?
Najpierw charakter, potem wygląd? Randkuj w ciemno na anonimowym czacie
