Czy kiła jest groźna?

Kiła to ogólnoustrojowa zakaźna choroba weneryczna, czyli przenoszą drogą płciową. Kiłę wywołują bakterie - krętki blade (Treponema pallidum). Do zakażenia dochodzi  poprzez bezpośredni kontakt z zakażonymi wydzielinami (wydzielina z owrzodzeń, krew) podczas pocałunku i stosunków seksualnych. Forma wrodzona kiły dotyczy zakażeń płodu w trakcie ciąży.

Kiła pierwotna objawia się bezbolesnym owrzodzeniem (często pojedynczym i niewielkim) w okolicach narządów płciowych, na języku, wargach lub rzadziej innych częściach ciała. Objawy występują już nawet 3 dni po zakażeniu.

Kiła wtórna charakteryzuje się wysypką skórną (różowe lub miedziane plamki, krostki, grudki) głównie na dłoniach i stopach. Zmianom skórnym towarzyszy gorączka, bóle głowy i gardła, zapalenie opon mózgowych, utrata włosów, powiększenie węzłów chłonnych, utrata wagi.

Kiła utajona to najbardziej niebezpieczna faza, gdyż nie daje żadnych objawów - następuje po około roku od momentu zakażenia.

Faza późna zaczyna się zwykle kilka lat od zakażenia. Objawy chorobowe występują na wielu narządach - układ sercowo-naczyniowy, układ nerwowy, inne narządy (kości, stawy, oczy, wątroba), skóra i błony śluzowe.

Krętki poza organizmem ludzkim szybko giną. Są wrażliwe na wysuszenie, wysoką temperaturę oraz różne środki antyseptyczne, np. mydło. Niezwykle istotna jest higiena seksualna - unikanie przypadkowych kontaktów i stosowanie zabezpieczeń (prezerwatywa także w kontaktach oralnych i analnych). Nie należy lekceważyć żadnych, nawet błahych, niepokojących zmian na skórze, warto także wykonać badania w kierunku wykrycia kiły, kiedy przydarzy się przypadkowy kontakt seksualny.

Kiła wcześnie rozpoznana jest wyleczalna - leczenie prowadzi dermatolog, stosuje się antybiotyki.