Do czego służy skala Apgar?
W latach pięćdziesiątych XX wieku Virginia Apgar stworzyła schemat oceny stanu życia i zdrowia dziecka zaraz po urodzeniu. Określa się go jako skala Apgar i do nazwy dostosowano angielskie zwroty określające poszczególne cechy badania (A-ppearance, P-ulse, G-rimace, A-ctivity, R-espiration). Stosuje się go do dziś.
W skali Apgar wyróżnia się pięć podstawowych wartości:
1. Kolor skóry - ocenie podlega barwa naskórka dziecka. W przypadku całkowitego zasinienia 0pkt; kończyny zasiniałe, tułów różowy 1pkt; całość różowa 2pkt.
2. Puls/na min. - czyli badanie dotyczące akcji serca. Puls niewyczuwalny 0pkt; poniżej 100/na min. 1pkt; powyżej 100/na min. 2pkt.
3. Reakcja na bodźce - lekarz wprowadza cewnik do nosa i sprawdza reakcję dziecka. Brak reakcji 0pkt; widoczny grymas twarzy 1pkt; kaszel lub kichnięcie 2pkt.
4. Napięcie mięśni - reakcja napięcia i odruchów mięśniowych na prostowanie kończyn. Stan wiotkości i braku napięcia 0pkt; obniżone napięcie i zgięte kończyny 1pkt; prawidłowe napięcie i samodzielne ruchy 2pkt.
5. Oddychanie - ocena układu oddechowego. Gdy oddechu brak 0pkt; oddech nieregularny i zbyt wolny 1pkt; oddech prawidłowy, głośny płacz dziecka 2pkt.
Za ocenę każdej z cech dziecko może dostać od 0 do 2 punktów. Po zsumowaniu wszystkich ocen określa się stan noworodka:
- 8-10 pkt oznacza stan dobry noworodka i nie wymaga interwencji lekarza
- 4-7 pkt to stan średni, w którym konieczne są określone czynności lekarskie (udrożnienie dróg oddechowych, podanie tlenu)
- 3-0 pkt oznacza wystąpienie zamartwicy wymagającej natychmiastowej resuscytacji.
Stan dziecka określany do 7 punktów wymaga ciągłej kontroli i powtórzenia oceny. Niższe noty często otrzymują wcześniaki, ale skala Apgar nie zawsze odzwierciedla, jak będzie wyglądał dalszy rozwój dziecka.
