Masz na opakowaniu leku jeden z tych skrótów? Koniecznie sprawdź, co oznaczają

W Polsce aktualnie dostępnych jest ponad 20 tys. leków, które znajdują się w rejestrze leków zarejestrowanych i dopuszczonych do obrotu i sprzedaży. Wielokrotnie na tę samą dolegliwość, lekarz może zdecydować o przepisaniu produktów leczniczych o różnych nazwach, jednak z tą samą substancją czynną leku. Leki różnią się od siebie nazwami, producentami a także cenami, jednak to substancja czynna i dawka sprawia, że lekarz prowadzący decyduje się na konkretny produkt. Leki oznaczane są zgodnie z wymogami prawnymi, jednak nie każdy wie, jak prawidłowo czytać opakowania i ulotki lekarstw, które przyjmuje.

Każdy produkt leczniczy musi być zapakowany w sposób określany Rozporządzeniem Ministra Zdrowia  z dnia 20 lutego 2009 roku w sprawie wymagań dotyczących oznakowania opakowań produktu leczniczego i treści ulotki. Zakłada ono, że lek powinien być opatrzony nie tylko nazwą, dawką, datą ważności i postacią farmaceutyczną, ale muszą znaleźć się na nim również inne informacje związane bezpośrednio z danym produktem. Wymagania te dostosowane są do tych, jakie określa dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 roku w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi.

Nazwa handlowa leku umieszczana jest na opakowaniu, ulotce a także blistrach, w których znajduje się produkt. Drukowana jest zawsze największą czcionką, a o jej brzmieniu decyduje producent. Tuż obok handlowej nazwy, zawsze znajduje się nazwa substancji czynnej w języku łacińskim, w wersji międzynarodowej. To właśnie w pobliżu nazwy handlowej leku i substancji czynnej, znajdują się oznaczenia, które trudno zrozumieć, a które zawierają istotne informacje.

Na opakowaniu zawsze znajduje się informacja, kto wyprodukował dany lek. Nazwa nie zawsze zapisana jest w pełnej wersji, a producenci decydują się na oznaczenia w formie skrótu, np.:

WZF - Warszawskie Zakłady Farmaceutyczne,

PPH - Polpharma, 

TZF - Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne.

Na opakowaniu leku można znaleźć oznaczenia, które świadczą o tym, jaka dawka substancji czynnej znajduje się w danym produkcie. Producenci sugerują, że dany lek może być słabszy lub silniejszy, w zależności od wersji leku. Takimi oznaczeniami, związanymi z dawką leku, są:

• Comb - skrót znajduje się przy nazwach leków, które w swoim składzie zawierają co najmniej 2 substancje czynne, w określonych dawkach,
• Max - skrót znajduje się przy lekach, w których substancja lecznicza znajduje się w większej, a nawet maksymalnej dawce,
• Forte - ten skrót oznacza, że dawka substancji leczniczej umieszczonej w leku jest większa, a działanie produktu silniejsze.

Te oznaczenia stosuje się, by pacjenci mogli z łatwością odróżnić dane produkty lecznicze w aptece, wybierając takie, które przyniosą im najlepszy efekt leczniczy. Pacjenci odczuwający np. silniejszy ból, będą wybierali tabletki przeciwbólowe oznaczone skrótem Max lub Forte.

Przyjmując lek w kroplach, syropie lub w postaci iniekcji - podskórnie czy domięśniowo, należy pamiętać, że oznaczenie na opakowaniu oraz butelce lub ampułce, zawiera informację o dawce w przeliczeniu na mililitr. 

Zakładając, że ampułka danego leku zawiera w sobie 40 mg substancji czynnej i ma pojemność 2 ml, na opakowaniu będzie znajdowała się informacja, że dawka leku wynosi 20 mg/ml. 

Zakładając, że butelka kropli z witaminą D zawiera 500 mikrogramów/ml, czyli 20 tys. IU, w jednej kropli znajduje się 500 IU (przyjmuje się, że 1 ml to 40 kropli witaminy D). 

Zakładając, że w 10 ml syropu na kaszel znajduje się 60 mg substancji czynnej, a lekarz zlecił przyjmowanie dawki 30 mg, wówczas należy zażyć 5 ml danego produktu (mała łyżeczka). 

Na niektórych opakowaniach leków można znaleźć skróty, które oznaczają, w jakim czasie lek rozkłada się i wchłania w organizmie. To istotne, bowiem niektóre leki działają szybko, a w niektórych uwalnianie substancji czynnej następuje. Skróty oznaczające czas uwalniania leku znajdują się obok nazwy handlowej, a wśród nich znaleźć można:

• R (z ang. slow release, sustained release) leki o spowolnionym uwalnianiu,
• MR (z ang. modified release) leki o zmodyfikowanym uwalnianiu np. Ceclor MR (lek wydawany na receptę),
• RETRAD leki o spowolnionym uwalnianiu,
• LA (z ang. long acting) leki o długim działaniu,
• CR (z ang. control release) leki o kontrolowanym (przedłużonym) uwalnianiu,
• XR/UNO (z ang. extended release) leki o przedłużonym uwalnianiu,
• XL (z ang. extended liberation) leki o przedłużonym (zmodyfikowanym) uwalnianiu,
• PROLONGATUM leki o przedłużonym uwalnianiu substancji czynnej,
• EC (z ang. enteric-coated) - leki z otoczką jelitową, czyli tabletki powlekane, uwalniające substancję leczniczą w jelicie,
• EN (z ang. enteric) - leki dojelitowe,
• ZOK/ZK (z ang. zero-order kinetics) - leki uwalniające substancję leczniczą zgodnie z kinetyką zerowego rzędu (co oznacza, że początkowo szybkość uwalniania susbstancji czynnej spada w czasie, a następnie odbywa się ze stałą szybkością.

Nie tylko na opakowaniu, ale również na blistrach znajdują się najważniejsze informacje związane z lekiem, czyli nazwa handlowa, nazwa substancji czynnej oraz - obowiązkowo - data ważności leku.

Na opakowaniach znajdziemy również oznaczenie PC - niepowtarzalny identyfikator leku, SN - numer seryjny, LOT - numer serii danej partii leku, a także EXP - data ważności leku.

CZYTAJ TAKŻE:

Podajesz PESEL w aptece? Nie musisz tego robić. Jest prosty sposób

E-skierowanie. Jak długo jest ważne cyfrowe skierowanie na badanie?