ADHD to tak, jakby oszalały kot biegał po klawiaturze i włączał różne dźwięki, obrazy, strony. Tak właśnie funkcjonuje mózg osoby neuronietypowej - kogoś, kto ma inne oprogramowanie, a całe życie myślał, że coś z nim jest nie tak – tak też opisują ją Katarzyna Kachel, autorka książki „Atypowa głowa”, dziennikarka i trenerka oddechu.
Żeby „wyłączyć to radio w głowie”, ludzie neuronietypowi znajdują sobie milion zajęć i zajawek, ale częściej też popadają w depresję lub sięgają używki. Cierpią po cichu, nie mogąc się dopasować. Bywają brani za dziwnych, niechlujnych, spóźnialskich, czasem ekscentrycznych, czasem genialnych. „Zdolny leń”, „wiercipięta”, „szczery do bólu” „nieogarnięty” - określeń można by mnożyć bez końca, bo nie ma jednego obrazu osoby w spektrum czy z ADHD.
To, co ich łączy, to zwykle późne poszukiwanie diagnozy - takiej, która może przynieść ulgę i być sposobem na spokojniejsze życie. Z wiedzą o swojej różnorodności żyje dziś nawet 5–10 procent społeczeństwa. Jak żyć lepiej i zdrowiej z tym zaburzeniem? – odpowiedzi szukamy w kolejnym odcinku podcastu „Można Zdrowiej”.
