​Zespół cieśni nadgarstka - gdy przedmioty wypadają z rąk

Zespół cieśni jest klasyfikowany jako neuropatia uciskowa. Zwykle pojawia się u osób po 50 roku życia, dotyka kilku procent społeczeństwa (do 6 procent), zmiany mogą być zlokalizowane w jednej lub obu dłoniach, najczęściej w tej, którą się pisze. Częściej chorują kobiety niż mężczyźni. 

Do czynników ryzyka wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka zalicza się:

• praca, przy której wykonuje się powtarzalne ruchy nadgarstkiem - najczęściej chorują: muzycy, informatycy, pracownicy biurowi dużo piszący na komputerze, rowerzyści, oraz wiele innych grup zawodowych;
• menopauza;
• dna moczanowa;
• ciąża;
• niedoczynność tarczycy;
• cukrzyca;
• akromegalia;
• RZS - czyli reumatoidalne zapalenie stawów;
• otyłość;
• sarkoidoza. 

Do najważniejszych objawów mogących świadczących o chorowaniu na zespół cieśni nadgarstka, należą: mrowienie i uczucie drętwienia w obszarze trzech palców: kciuka, palca wskazującego i połowy palca serdecznego. Ze względu na postępujące osłabieniem mięśni, ograniczona zostaje możliwość wykonywania precyzyjnych ruchów. Objawy zwykle nasilają się w nocy, jeżeli choroba jest wysoce zaawansowana, mogą wybudzać pacjenta ze snu. Cierpiący na zespół cieśni nadgarstka, mają problem z codzienną pracą i zajmowaniem się gospodarstwem domowym. Niektórzy pacjenci, opisują ,,niemożność zaciśnięcia dłoni w pięść" i wypadanie przedmiotów z dłoni. Złagodzenie bólu czasami przynosi opuszczanie dłoni.

Lekarz przeprowadza z pacjentem wywiad, w którym pyta o charakter dolegliwości i towarzyszące choroby, urazy i zażywane leki. W niektórych przypadkach może zlecić wykonanie: USG, rezonansu magnetycznego, elektromiografia, która ma badać prawidłowość i czas przewodzenia nerwowego. Testy pomocne w diagnozowaniu zespołu cieśni nadgarstka, to:

Test Phalena

Ręce należy zgiąć w łokciu i unieść przed sobą, a następnie wygiąć maksymalnie nadgarstki, złączyć je stronami grzbietowymi, kierując dłonie ku dołowi. Za wynik dodatni, przyjmujemy sytuację w której, objawy takie jak: ból, drętwienie i  mrowienie pojawiają się w przeciągu minuty.

Odwrócony test Phalena

Pacjent musi złożyć dłonie przed sobą jak do modlitwy. Pomiędzy przedramionami i łokciem powinien być zachowany kąt prosty, palce powinny być wyprostowane. U chorych objawy zwykle pojawiają się po kilku sekundach.

Test Tinela

Polega na lekkim uderzaniu okolicy nadgarstka, które u chorych, wywołuje ból, mrowienie czy dyskomfort. Wspomnianych uderzeń powinna dokonywać druga osoba.

O tym, jakie leczenie zastosować decyduje lekarz w oparciu o sytuację kliniczną pacjenta. W leczeniu wykorzystywane są glikokortykosteroidy wstrzykiwane miejscowo, lub podawane doustnie. Pomocne okazuje się także unieruchomienie ręki i zastosowanie stabilizatora nadgarstka. Objawy mogą zostać zmniejszone dzięki zastosowaniu zabiegów rehabilitacyjnych. Jeżeli powyższe metody nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, konieczne może okazać się leczenie operacyjne, polegające na usunięciu ucisku na nerw.

Na zachorowanie na zespół cieśni nadgarstka w szczególności narażone są osoby, u których kanał nadgarstka jest od urodzenia wąski, a dodatkowo używają wibrujących przyrządów, są narażone na mikrourazy i pracują w wymuszonej pozycji, wykonując powtarzalne ruchy dłońmi. 

Aby zminimalizować ryzyko choroby, warto:

• zaopatrzyć się w ergonomiczne klawiatury i myszki, oraz dostosowane podkładki- pomogą one odciążyć nadgarstek w trakcie pisania na komputerze;
• zadbać o rozluźnianie nadgarstków w czasie długotrwałej pracy - służą do tego proste ćwiczenia nadgarstka, które powinno wykonywać się kilka minut dziennie np. potrząsanie dłońmi, zaciskanie w pięść i rozwieranie dłoni, opuszczanie złożonych dłoni poczynając od brody w kierunku brzucha, ruch należy wykonywać jak najbliżej klatki piersiowej;
• unikanie nadmiernego obciążenia oraz wyginania nadgarstków.

Czytaj także: 

Rematoidalne zapalenie stawów - chorują coraz młodsi 

Jak ćwiczyć nadgarstek?