MCHC - średnie stężenie hemoglobiny
MCHC otrzymujemy wraz z innymi wynikami badania morfologii krwi. MCHC to średnie wyrażone w procentach stężenie hemoglobiny. To jedna z niezbędnych wartości przy diagnozowaniu różnych rodzajów anemii.
MCHC (Mean Corpuscular Hemoglobin Concentration) oznacza średnie komórkowe stężenie hemoglobiny. Jego wynik pojawia się w towarzystwie MCH (średniej zawartości hemoglobiny w krwinkach) i MCV (średniej objętość krwinki).
MCHC, wskaźnik erytrocytowy odzwierciedla średnie stężenie hemoglobiny w objętości krwinek czerwonych - im jest wyższy, tym wskazuje na bardziej "gęstą" hemoglobinę we krwi (jest jej więcej). Za normę MCHC uważa się wynik w granicach od 32 do 36 g/dl lub 4,9 - 5,5 mmol/l krwi, w zależności od specyfiki laboratorium.
Wyższy niż norma (hiperchromia) wynik MCHC najczęściej świadczy o przedłużającym się, poważnym stanie odwodnienia organizmu (zaburzeniach gospodarki wodno-elektrolitowej), również o zwiększonym wytwarzaniu krwinek w szpiku kostnym.
Może także wskazywać na niedokrwistość hiporchromiczną (zmniejszone wybarwienie krwinek spowodowane spadkiem hemoglobiny) oraz na sferocytozę (wrodzoną niedokrwistość hemolityczną spowodowaną mutacjami w genach kodujących białka błony komórkowej erytrocytów).
Niski poziom MCHC (nazywany hipochromią) wskazuje, że hemoglobiny we krwi znajduje się mniej ("rozcieńczona krew"). Oznaczać to może niedokrwistość spowodowaną niedoborem żelaza, a także wrodzoną niedokrwistość o nieprawidłowym kształcie czerwonych krwinek (talasemia) oraz niedokrwistość syderoblastyczną (występuje przy zaburzeniach aktywności hemu).
Niski, jak i wysoki poziom MCHC może wskazywać na niedokrwistość hemolityczną (sferocytozę).
Badanie poziomu MCHC wykonuje się przy podejrzeniu anemii oraz w celu kontroli leczenia niektórymi lekami wpływającymi na układ krążenia i składniki komórkowe krwi (np. heparyna).
