Mononukleoza - nie tylko dziecięca przypadłość
Mononukleoza nazywana bywa chorobą pocałunków, gdyż najczęściej przenosi się przez ślinę. Atakuje najczęściej dzieci w wieku przedszkolnym oraz młodzież. U dorosłych miewa zazwyczaj cięższy przebieg.
Mononukleoza to ostra zakaźna choroba wirusowa wywoływana przez wirus EBV (wirus Epsteina-Barr z grupy wirusów opryszczki). Zakażenie następuje przez kontakt ze śliną osoby zarażonej lub nosiciela wirusa - może to być pocałunek, ale i poprzez sztućce, naczynia, czy tez zabawki, które dzieci tak lubią brać do ust.
Mononukleozą znacznie rzadziej można się zarazić przez krew (transfuzje). Wirus EBV wnika do ślinianek i tam się się mnoży. Nie zawsze mononukleoza daje o sobie znać, może też nie zostać rozpoznana.
Mononukleoza jest trudna do rozpoznania, gdyż przypomina infekcję gardła. Pierwsze objawy występują dopiero kilkadziesiąt dni od zarażenia. Charakterystyczne dla mononukleozy są:
- wysoka, długo utrzymująca się gorączka, słabo reagująca na leki
- obfity katar
- silny ból gardła - powiększone migdałki, z charakterystycznym nalotem
- powiększone węzły chłonne - twarde, wrażliwe na dotyk
- ból brzucha związany z powiększoną śledzioną.
Kiedy mononukleoza zostanie uznana za infekcję bakteryjną i będzie leczona antybiotykiem z grupy amoksycyklin pojawia się specyficzna wysypka.
Mononukleozę potwierdzić można badaniami krwi, szczególnie przez stwierdzenie przeciwciał na wirus EBV.
W profilaktyce mononukleozy istotne jest zachowanie odpowiedniej higieny i nauczenie dziecka unikania pewnych zachowań np. brania do ust różnych przedmiotów czy nie swoich sztućców. Mononukleoza nie wymaga specjalnych leków.
Niezwykle istotne jest łagodzenie objawów, szczególnie gorączki, bólu gardła i uporczywego kataru. Zaleca się dużo odpoczynku, leżenie, brak nadmiernego wysiłku. Dzieci powinny dużo pić i jeść lekkostrawne posiłki.
***
Zobacz również:
