Udar cieplny - objawy i zapobieganie

Do udaru dochodzi najczęściej w nagrzanych, dusznych pomieszczeniach ze słabą wentylacją. Wówczas organizm kumuluje dużą ilość ciepła, którego oddawanie do otoczenia (np. poprzez pocenie) jest utrudnione. 

Najbardziej narażone są osoby, u których naturalna termoregulacja jest z różnych przyczyn zaburzona (dzieci, osoby starsze, zażywające niektóre leki lub nadużywające alkoholu). Udarowi cieplnemu sprzyja intensywny wysiłek fizyczny i odwodnienie.

Przyczyną udaru może być również długotrwałe wystawienie na działanie silnych promieni słonecznych - mowa wówczas o porażeniu słonecznym.

Dochodzi do osłabienia, podwyższenia temperatury ciała, skóra jest zaczerwieniona, sucha (zaburzenia pocenia), mogą wystąpić bóle głowy, zaburzenia widzenia, nudności, wymioty, a nawet utrata przytomności.

Przede wszystkim - należy wezwać pomoc lekarską.

Osobę, która doznała porażenia cieplnego, dobrze jest przeprowadzić w miejsce chłodniejsze, przewiewne (ale nie narażając chorego na zbyt duże wahania temperatury). Warto rozpiąć lub zdjąć sztywną, nieprzepuszczającą powietrza odzież, położyć chłodne kompresy na kark i czoło, podawać chłodne napoje do picia.

W przypadku utraty przytomności lub braku oddechu udzielić pierwszej pomocy adekwatnej do stanu poszkodowanego.

Aby zabezpieczyć się przed skutkami przegrzania, należy:

- pić duże ilości płynów,

- unikać alkoholu, kawy, czarnej herbaty i zbyt obfitych posiłków,

- dbać o odpowiednią wentylację pomieszczeń, w których przebywamy,

- latem nosić jasną, przewiewną odzież, chronić głowę przed bezpośrednim nasłonecznieniem, unikać długiego przebywania w pełnym słońcu i intensywnego wysiłku fizycznego w czasie upałów.