HIV. Wirus, którego można wyleczyć

Human Immunodeficiency Viru to wirus nabytego niedoboru odporności, który dorowadzą do upośledzenia układu immunologicznego. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt z krwią osoby zarażonej wirusem, poprzez kontakty seksualne lub z matki na dziecko w okresie płodowym.

HIV należy do rodziny retrowirusów i atakuje białe krwinki układu odpornościowego, które są zlokalizowane we krwi, szpiku kostnym, przewodzie pokarmowym i układzie nerwowym. Po około 10 latach dochodzi do rozwinięcia się zespołu nabytego niedoboru odporności - AIDS.

Po kontakcie z wirusem, pojawiają się pierwsze objawy w ciągu kilku tygodni od zarażenia. Zazwyczaj są one zbliżone do tych, które występują przy przeziębieniu: 

• gorączka,
• bóle mięśni i stawów,
• osłabienie,
• ból gardła,
• nocne poty.

Wymienione objawy ustępują samoistnie, a w organizmie zaczynają namnażać się przeciwciała. Aby wykryć obecność wirusa, konieczne jest wykonanie badania na oznaczenie przeciwciał anty-HIV. Wdrożenie leczenia na tym etapie, po otrzymaniu pozytywnego wyniku, daje najlepsze rokowania. Z biegiem lat, po okresie fazy latencji wirusa (okres bezobjawowy), rozwija się AIDS. W tym okresie pojawia się plamisto-grudkowa wysypka o czerwonym kolorze, dochodzi do znacznej utraty masy ciała, pojawiają się zaburzenia neurologiczne. Osoby zarażone stają się podatne na wystąpienie takich chorób, jak: 

• półpasiec,
• zapalenie płuc,
• łuszczyca,
• nowotwór.

Przy zespole niedoboru odporności pojawia się nawracająca gorączka i biegunki, nocne poty, rany w jamie ustnej w okolicach odbytu i narządów płciowych. 

Leczenie HIV odbywa się za pomocą leków antyretrowirusowych. Do tej pory jednak nie został wynaleziony lek, który pozwala na skuteczne i całkowitego wyleczenie z zakażenia. Leki antyretrowirusowe mają za zadanie zmniejszyć ilość wirusa we krwi. Leczenie zmniejsza ryzyko transmisji wirusa HIV od osoby nim zakażonej na osobę zdrową nawet 96%, co oznacza, że wdrożone leczenie powoduje, że pacjent przestaje zarażać wirusem. Najważniejsza w leczeniu jest systematyczność przyjmowanym leków, jest to zazwyczaj jedna tabletka dziennie.

W Stanach Zjednoczonych wyleczono pacjentkę zarażoną wirusem HIV. Dokonano tego dzięki przeszczepieniu krwi pępowinowej. To pierwszy taki przypadek z wykorzystaniem tej innowacyjnej metody. Dwa pierwsze odnotowane przypadki wyleczenia z HIV swoje powodzenie zawdzięczały przeszczepowi szpiku kostnego.

U Amerykanki w średnim wieku zdiagnozowano ostrą białaczkę szpikową. Lekarze podjęli decyzję o wykonaniu przeszczepu szpiku kostnego, jednak nie znalazł się odpowiedni dawca. Postanowiono, że przeszczepiona zostanie krew pępowinowa, ponieważ w tej metodzie nie jest potrzebne uzyskanie pełnej zgodności tkankowej między dawcą a biorcą. Metoda ma jednak swoją wadę - potrzeba kilku tygodni, zanim szpik kostny zacznie produkować nowe komórki odpornościowe. 

Przeszczep krwi pępowinowej spowodował, że pacjentkę wyleczono z wirusa HIV, a to wszystko dzięki mutacji genu CCR5, który występuje u 5 proc. ludzi. W tej mutacji brakuje prawidłowego receptora na powierzchni limfocytów T, co uniemożliwia wirusowi HIV wejście do komórki organizmu, dzięki czemu nie dochodzi do zakażenia. W tym konkretnym przypadku, kiedy po przeszczepie układ odpornościowy zaczął produkować komórki odpornościowe, wirus HIV został wyeliminowany z organizmu, ponieważ nowe komórki układu immunologicznego "blokowały" go ze względu na posiadaną mutację CCR5 i nie był w stanie rozmnażać się dalej.

Do tej pory na całym świecie udało się wyleczyć z wirusa HIV trzy osoby. U wszystkich dokonano tego po wdrożeniu leczenia polegającego na przeszczepie szpiku kostnego czy krwi. Wszyscy pacjenci zakończyli leczenie lekami antyretrowirusowymi, a wyniki testu na obecność wirusa HIV są negatywne. W tych konkretnych przypadkach lekarze mówią zatem o pełnym i całkowitym wyleczeniu, co może być nadzieją dla innych pacjentów zarażonych wirusem HIV, których na całym świecie jest około 37 milionów.

CZYTAJ TAKŻE: 

Kiła - choroba z przeszłości aktualnym zagrożeniem

Mylona z infekcją intymną. Jakie objawy występują w rzeżączce?