Na czym polega test PAPP-A?

Test PAPP-A jest badaniem biochemicznym. W celu przeprowadzenia testu pobiera się krew od ciężarnej. Badane są poziomy ciążowego białka osoczowego oraz wolnej jednostki beta gonadotropiny kosmówkowej ( beta HCG).

 W ciąży przebiegającej prawidłowo poziom wolnej podjednostki beta HCG we krwi matki zmniejsza się wraz czasem trwania ciąży, w przypadku wystąpienia zespołu Downa u płodu, stężenie podjednostki beta HCG jest coraz większe wraz ze wzrostem wieku ciąży. 

Poziom PAPP-A w ciąży prawidłowej rośnie wraz z wiekiem ciążowym, natomiast w przypadku zespołu Downa jest obniżony. Uzupełnieniem badania biochemicznego jest USG prenatalne, w którym bada się między innymi przezierność karkową, wykonuje pomiar kości nosowej oraz ocenia się czynność serca w tym przepływ krwi przez zastawkę trójdzielną .

Celem testu PAPP-A jest wykrycie potencjalnych nieprawidłowości w rozwoju płodu oraz wad genetycznych. Jest to badanie pomagające wykryć takie choroby jak zespół Downa, zespół Edwardsa czy wady ośrodkowego układu nerwowego.

Jest to badanie o wysokiej skuteczności, dzięki niemu jest wykrywane 90 proc. zaburzeń rozwojowych płodu.

Test PAPP-A przeprowadza się u ciężarnych bez względu na wiek. Badanie to wykonuje się między 10 a 14 tygodniem ciąży.

Nieprawidłowy wynik testu nie przesądza o wystąpieniu wady genetycznej u dziecka lecz informuje o podwyższonym ryzyku wystąpienia nieprawidłowości. 

W przypadku niepokojącego wyniku testu PAPPA przeprowadza się bardziej inwazyjne badanie czyli aminopunkcję lub biobsję kosmówkową.