Wypłucze nadmiar kwasu moczowego, wesprze jelita. Pij jako ocet lub herbatę

Podagrycznik pospolity, znany też jako kozia stópka lub śnitka, to gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych. Występuje we wszystkich rejonach Europy, Ameryki Północnej oraz Azji. W Polsce jest rośliną bardzo pospolitą. Jest dobrze znany działkowcom i ogrodnikom - to ich zmora. Podagrycznik uważany jest za bardzo uporczywy i trudny do usunięcia chwast, gdyż odtwarza się nawet z niewielkich fragmentów kłącza. Porasta też skraje lasów, parki, rowy, można go spotkać w niższych partiach gór. Preferuje miejsca zacienione, wilgotne, gliniaste, ale także zasobne w azot.

Jak wygląda podagrycznik? To roślina o jajowatych, zaostrzonych i piłkowanych liściach, zebranych po trzy na wspólnym ogonku. Ma nagą lub skąpo owłosioną łodygę, która osiąga wysokość 50-100 cm. Pod ziemią tworzy rozbudowane, silne kłącze, za pomocą którego intensywnie się rozmnaża. Bywa mylony z innymi roślinami, np. barszczem zwyczajnym czy dzięglem leśnym. Do celów leczniczych i kosmetycznych wykorzystuje się zarówno liście, kwiaty, nasiona, jak i łodygi oraz korzenie rośliny, w formie suszu lub zmielonego proszku.

Polska nazwa "podagrycznik" nie jest przypadkowa. Ma związek z tym, jak niegdyś wykorzystywano roślinę i jak jest stosowana do dzisiaj. Podagrycznik to użyteczny chwast m.in. dla osób z podagrą. To właśnie od tej choroby wywodzi się nazwa rośliny.

Niewiele osób wie, że podagrycznik to roślina wypełniona wieloma składnikami aktywnymi, które mają duże znaczenie dla funkcjonowania organizmu. Podagrycznik jest źródłem m.in. przeciwutleniaczy, które skutecznie neutralizują chorobotwórcze wolne rodniki i łagodzą stany zapalne. Istotna jest obecność olejków eterycznych, a także witamin oraz makro- i mikroelementów. Podagrycznik dostarcza witaminy C, witaminy E, żelaza, magnezu, miedzi, manganu, boru, wapnia czy potasu.

Podagrycznik pospolity jest wykorzystywany w medycynie naturalnej jako skuteczne remedium na różnego rodzaju dolegliwości i schorzenia. I to od wieków. Wskazuje się, że już Wikingowie znali, stosowali i prawdopodobnie uprawiali tę roślinę. Na co ma pomagać?

Ziele podagrycznika stosowane jest przede wszystkim jako środek wspierający leczenie chorób reumatycznych, rwy kulszowej i dny moczanowej. Dna moczanowa to choroba polegająca na nadmiernym gromadzeniu się kwasu moczowego we krwi, który odkłada się w mięśniach i stawach, wywołując stany zapalne. Dna moczanowa nazywana jest inaczej podagrą (gdy obejmuje duże palce u stóp). Substancje aktywne obecne w podagryczniku wspomagają usuwanie soli kwasu moczowego z organizmu, które stanowią bezpośrednią przyczyną choroby, oraz usprawniają przebieg procesów metabolicznych.

Napar z suszonych liści podagrycznika pozytywnie wpływa na trawienie. Pomaga m.in. w zwalczaniu wzdęć i zaparć, reguluje przemianę materii. Podagrycznik wykazuje też działanie przeciwutleniające, przeciwdrobnoustrojowe, moczopędne i uspokajające. 

Herbata z suszonych liści podagrycznika jest zalecana w przypadku podagry, hemoroidów, stanów zapalnych nerek i pęcherza moczowego oraz pomocniczo w leczeniu kamicy nerkowej. Podagrycznik jest dobry też dla skóry.

Podagrycznik można wykorzystać na wiele różnych sposobów. Na przykład jako dodatek do napojów lub potraw, choćby zup (jego liście też mogą stanowić bazę zupy). Dietetycy zauważają, że z pewnością przypadnie do gustu osobom, które lubią aromat selera lub pietruszki.

Z podagrycznika przyrządza się też zdrowotne napary. Wykorzystuje się najczęściej suszone liście rośliny - na jedną szklankę wrzątku jedną łyżkę. Bywa stosowany także w formie okładów lub maseczek. Ale z podagrycznika można przygotować również ocet. Jak? Jakie ma zastosowanie?

Potrzebujesz sporej ilości liści podagrycznika (tak, by zapełnić niemal cały słoik), wody, a także cukru (do przygotowania litra zalewy potrzebne będą cztery łyżki cukru).

Liście podagrycznika, umyte i posiekane, wrzuć do czystego słoja, a następnie zalej je cukrową zalewą. Słoik przykryj gazą i jeszcze talerzykiem. Odstaw na dwa do czterech tygodni. Pamiętaj, by codziennie mieszać miksturę za pomocą drewnianej łyżki, a także, by sprawdzać, czy nie rozwija się pleśń. Gdy miną dwa-cztery tygodnie, przecedź ocet i przelej go do czystej butelki.

Ocet z podagrycznika wykazuje m.in. działanie przeciwzapalne i przeciwreumatyczne. Stosuje się go choćby przy podagrze.

Łyżkę octu wlewa się do szklanki wody i gotowe. Taką mieszankę pije się profilaktycznie raz dziennie, a w stanach bólowych dwa razy dziennie - rano i wieczorem. Przed zastosowaniem podagrycznika, w jakiejkolwiek postaci, warto zasięgnąć porady lekarza.

CZYTAJ TAKŻE: 

Najzdrowszy wiosenny sok. Dostarcza żelaza, działa moczopędnie, zbija ciśnienie

Uznawany za lecznicze zioło, a działa jak trucizna. Starzec jakubek już kwitnie

Skarb z lasu na zdrowie. Jak działa czosnek niedźwiedzi i czy można go zbierać w lesie?