Nie wyrywaj, tylko idź do lekarza. Włoski na twarzy, brodzie i dekolcie to sygnał od organizmu

Wiele kobiet zauważa w ciągu swojego życia pojedyncze, ciemne włoski na twarzy. Zazwyczaj pojawiają się one w okolicy brody i podbródka, potrafią być dość długie i szorstkie w dotyku. Różnią się swoją strukturą od prawidłowych włosów meszkowych, które zwykle są krótkie, bardzo cienkie i ledwie widoczne. Co gorsza, potrafią być bardzo uciążliwe i nawracać po ich wyrwaniu, często w tym samym miejscu. Dlaczego dochodzi do ich rozwoju?

Wynika to z faktu, że okolica brody i podbródka uważana jest u kobiet za strefę androgenną, czyli taką, w której w trakcie okresu dojrzewania uwalniane są większe ilości męskich hormonów płciowych, m.in. testosteronu. Takie miejscowe zmiany hormonalne mogą spowodować przekształcenie się prawidłowego włosa meszkowego w długi, ciemny włos, zwany również terminalnym. Co ciekawe, jest to ten sam rodzaj włosa, który występuje m.in. na skórze głowy, w okolicach narządów płciowych czy pod pachami. Nie niesie to jednak żadnych konsekwencji dla zdrowia, a ma jedynie niekorzystny efekt kosmetyczny. Bez obaw - ich obecność jest zupełnie normalna, nie wymaga żadnej dodatkowej diagnostyki ani leczenia.

Czynniki genetyczne odgrywają dużą rolę w rozwoju hirsutyzmu. Skłonności do jego występowania mogą być dziedziczone. Z tego powodu jeśli ktoś z twojej rodziny ma nadmierne owłosienie na twarzy, prawdopodobieństwo, że wystąpi ono również u ciebie jest wyższe. Dodatkowo hirsutyzm częściej pojawia się również u osób o ciemnej karnacji, szczególnie pochodzenia latynoskiego, indyjskiego oraz u Afroamerykanów. 

Jeżeli pojawiło się u ciebie nadmierne owłosienie na twarzy, w pierwszej kolejności przyjrzyj się stosowanym lekom. Hirsutyzm jest jednym ze skutków ubocznych m.in. kwasu walproinowego przepisywanego do leczenia padaczki czy metyldopy stosowanej w leczeniu nadciśnienia tętniczego u kobiet ciężarnych. Co więcej, owłosienie na twarzy typu męskiego, może pojawić się również u kobiet stosujących testosteron czy sterydy anaboliczne jako doping w sporcie.

Zespół policystycznych jajników, zwany również zespołem wielotorbielowatych jajników (PCOS) to zaburzenie, które dotyka nawet 15 proc. kobiet w wieku rozrodczym. Przyczyny jego rozwoju wciąż nie są do końca znane. Podejrzewa się jednak, że główną rolę pełni tutaj nadmierna produkcja androgenów w jajnikach. Nadmiar męskich hormonów płciowych wykazuje szereg różnorodnych działań na organizm kobiety, w tym zaburza przebieg cyklu miesiączkowego (miesiączki są zwykle rzadkie lub całkowicie zanikają), sprzyja łysieniu i rozwojowi nadmiernego owłosienia na ciele, w szczególności w okolicy twarzy i klatki piersiowej.

Nadmierne owłosienie na twarzy jest częste również u kobiet po menopauzie. Po wygaśnięciu czynności jajników w organizmie kobiety drastycznie spada poziom estrogenów. Jednocześnie stosunkowo wzrasta udział testosteronu w regulacji hormonalnej, mimo, że jego stężenie zmniejsza się nieznacznie w stosunku do poziomu sprzed menopauzy. Ta przewaga testosteronu może być przyczyną m.in. łysienia typu męskiego u kobiet, obniżenia się głosu i nadmiernego owłosienia w obrębie twarzy, brzucha czy ud. 

Ciąża jest okresem, w którym w organizmie kobiety odgrywa się istna burza hormonalna. Znacznie wzrasta produkcja nie tylko żeńskich hormonów płciowych (czyli estrogenów i progesteronu), ale również androgenów, w tym testosteronu. Sprawia to, że podczas ciąży wiele kobiet doświadcza objawów wynikających z nadmiaru męskich hormonów płciowych. Nadmierne owłosienie może pojawić się w okolicy twarzy, brzucha, piersi i ud. Niekiedy również głos ciężarnej ulega obniżeniu bądź pojawia się łysienie typu męskiego. Na szczęście objawy te u zdecydowanej większości kobiet mijają po porodzie.

Leczenie nadmiernego owłosienia na twarzy zależy głównie od jego przyczyny. Najczęściej jednak wciąż stosuje się tabletki antykoncepcyjne zawierające m.in. octan cyproteronu. Działają one poprzez hamowanie produkcji śladowych ilości testosteronu przez jajniki. 

Dostępne są również leki o właściwościach antyandrogennych, zawierające spironolakton czy finasteryd. Czasami jednak samo leczenie farmakologiczne nie jest wystarczające, bądź nie ma do niego wskazań - jak to ma miejsce m.in. u osób z predyspozycjami genetycznymi. W takiej sytuacji można spróbować zabiegów medycyny estetycznej, np. epilacji laserowej, która pozwala trwale usunąć włoski z twarzy. Tańszym, jednak mniej skutecznym sposobem jest depilacja woskiem lub tradycyjną maszynką do golenia.  

CZYTAJ TAKŻE:

Zespół napięcia przedmiesiączkowego daje aż 300 objawów

Jak wygląda tycie hormonalne? Zwróć uwagę na pięć sygnałów