Pierwsze objawy są niepozorne. Chorobę stawów dłoni ujawni dwuminutowy test

Zespół cieśni nadgarstka jest spowodowany uciskiem na nerw pośrodkowy. Kanał nadgarstka to wąskie przejście otoczone kośćmi i więzadłami po wewnętrznej stronie dłoni. Gdy nerw pośrodkowy jest ściśnięty, objawy mogą obejmować drętwienie, mrowienie i osłabienie ręki i ramienia.

Anatomia nadgarstka, problemy zdrowotne i prawdopodobnie powtarzające się ruchy dłoni mogą przyczynić się do zespołu cieśni nadgarstka. Właściwe leczenie zwykle łagodzi mrowienie i drętwienie oraz przywraca funkcję nadgarstka i dłoni.

Nerw pośrodkowy biegnie od przedramienia przez kanał w nadgarstku do ręki. Zapewnia czucie po wewnętrznej stronie kciuka i palców, z wyjątkiem małego palca. Przekazuje również sygnały nerwowe do poruszania mięśniami wokół podstawy kciuka (funkcja motoryczna).

Wszystko, co uciska lub podrażnia nerw pośrodkowy w przestrzeni kanału nadgarstka, może prowadzić do zespołu cieśni nadgarstka. Złamanie nadgarstka może zwęzić kanał nadgarstka i podrażnić nerw, podobnie jak obrzęk i stan zapalny spowodowany reumatoidalnym zapaleniem stawów.

Objawy zespołu cieśni nadgarstka postępują stopniowo. Na początku możesz zauważyć mrowienie i drętwienie palców lub dłoni. Zwykle dotyczy to kciuka i palca wskazującego, środkowego lub serdecznego, ale nie małego palca. Możesz odczuwać wrażenie porażenia prądem w tych palcach.

Możesz mieć wrażenie, że mrowienie przemieszcza się od nadgarstka w górę ramienia. Objawy te często występują podczas trzymania w ręku telefonu, prowadzenia samochodu itp. Wiele osób odruchowo "potrząsa" wtedy rękami, próbując złagodzić objawy. Z czasem dolegliwości mogą wybudzać ze snu, a uczucie odrętwienia towarzyszy pacjentom stale. 

Charakterystycznym objawem jest osłabienie ręki. Możesz mieć kłopot z prostymi czynnościami manualnymi i upuszczać przedmioty. Może to być spowodowane drętwieniem ręki lub osłabieniem mięśni zaciskających kciuka, które są również kontrolowane przez nerw pośrodkowy.

Skontaktuj się z lekarzem, jeśli masz objawy zespołu cieśni nadgarstka, które zakłócają normalne czynności i sen. Czym grozi nieleczony zespół cieśni nadgarstka? Zaniedbanie tej dolegliwości spowoduje trwałe uszkodzenie nerwów i mięśni.

Wstępną diagnozę możesz postawić samodzielnie, ale nie tylko na podstawie wymienionych wyżej objawów. Możesz wykonać test na zespół cieśni nadgarstka.

Złóż dłonie skierowane w dół tak, by dotknęły się nadgarstkami. Utrzymaj tę pozycję przez około 1-2 minuty. Jeśli odczujesz wyraźne mrowienie i dyskomfort, prawdopodobnie cierpisz na zespół cieśni nadgarstka. Aby potwierdzić wstępne rozpoznanie złóż dłonie jak do modlitwy i utrzymaj tak przez kolejne dwie minuty. Prawdopodobnie dyskomfort i mrowienie ponowni się pojawią. 

Test Phalena wykonany samodzielnie to tylko pierwszy krok, następnym powinna być wizyta u ortopedy i podjęcie leczenia.

Wbrew powszechnej opinii, na zespół cieśni nadgarstka nie chorują wyłącznie pracownicy biurowi czy muzycy. Do rozwoju tej dolegliwości przyczynia się kombinacja czynników ryzyka. Chociaż mogą nie powodować bezpośrednio zespołu cieśni nadgarstka, zwiększają ryzyko podrażnienia lub uszkodzenia nerwu pośrodkowego.

Czynniki ryzyka w zespole cieśni nadgarstka:

• Złamanie lub zwichnięcie nadgarstka, lub zapalenie stawów, które deformuje małe kości nadgarstka, może zmienić przestrzeń w kanale nadgarstka i wywierać nacisk na nerw pośrodkowy.

• Zespół cieśni nadgarstka jest na ogół bardziej powszechny u kobiet. Może to być spowodowane tym, że obszar cieśni nadgarstka jest stosunkowo mniejszy u kobiet niż u mężczyzn.

• Niektóre choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, zwiększają ryzyko uszkodzenia nerwów, w tym uszkodzenia nerwu pośrodkowego.

• Reumatoidalne zapalenie stawów, ale również inne stany zapalne, mogą wpływać na wyściółkę wokół ścięgien w nadgarstku i wywierać nacisk na nerw pośrodkowy.

• Badania wykazały związek między zespołem cieśni nadgarstka a stosowaniem anastrozolu, leku stosowanego w leczeniu raka piersi.

• Otyłość jest czynnikiem ryzyka zespołu cieśni nadgarstka.

• Zatrzymanie płynów może zwiększać ciśnienie w kanale nadgarstka, drażniąc nerw pośrodkowy. Jest to powszechne w czasie ciąży i menopauzy. Zespół cieśni nadgarstka związany z ciążą zwykle ustępuje samoistnie po porodzie.

• Niektóre stany, takie jak menopauza, zaburzenia tarczycy, niewydolność nerek i obrzęk limfatyczny, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka.

• Praca z wibrującymi narzędziami lub na linii montażowej, która wymaga długotrwałego lub powtarzalnego zginania nadgarstka, może powodować szkodliwy nacisk na nerw pośrodkowy lub pogarszać istniejące uszkodzenie nerwu, zwłaszcza jeśli praca jest wykonywana w zimnym otoczeniu.

W kilku badaniach oceniano, czy istnieje związek między używaniem komputera a zespołem cieśni nadgarstka. Niektóre dowody sugerują, że problem może stanowić używanie myszy, a nie klawiatury. Jednak wciąz brakuje wystarczających jakościowych i spójnych wyników badań na poparcie tezy o wpływie intensywnego korzystania z komputera jako czynnika ryzyka zespołu cieśni nadgarstka. Warto podkreslić, że praca przy komputerze może też powodować inny rodzaj bólu dłoni, w tym bóle przeciążeniowe i zwyrodnieniowe.

Jedyna skuteczna metoda to operacja, która polega na przecięciu więzadła poprzecznego nadgarstka. Stanowi on górne ograniczenie kanału nadgarstka - gdy zostanie przecięty, nerw pośrodkowy nie będzie już uciskany. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Na ogół pacjenci wychodzą do domu tego samego dnia. Opatrunek gipsowy po operacji usuwa się wraz ze szwami po ok. 2-3 tygodniach. Na tym nie koniec - konieczna jest rehabilitacja, która przywróci mobilność w stawie i palcach. 

CZYTAJ TAKŻE:

Objawy "cukrzycowej ręki". Sprawdź, czy dotyczą też ciebie

Dna moczanowa to nie tylko ból stawów