​Erytrofobia - lęk przed czerwienieniem się

Bardzo często erytrofobia dotyka osoby cierpiące na fobię społeczną, jednakże zdarza się, że występuje jako oddzielna dolegliwość. Chociaż rumienienie się jest naturalne i prawie każdy się rumieni i pomimo tego, że erytrofobik zdaje sobie sprawę, że lęk ten jest całkowicie irracjonalny, nie potrafi opanować go. 

Stres spowodowany lękiem powoduje dodatkowe czerwienienie się, często do tego stopnia, że rumieniec występuje nie tylko na twarzy, ale także na szyi, dekolcie, a nawet na dłoniach. Osoby cierpiące na erytrofobię skarżą się, że rujnuje im ona życie. Sprawia, że unikają ludzi, nie chcą brać udziału w dyskusjach, nie wypowiadają się publicznie. W ten sposób utrudnia ich życie społeczne, edukację oraz życie zawodowe.

Oczywiście erytrofobik nie musi biernie godzić się ze swoim losem, gdyż erytrofobię można, a nawet trzeba leczyć. Gdy podejrzewasz u siebie erytrofobię, koniecznie zgłoś się do psychologa lub do psychiatry. Specjaliści zazwyczaj zalecają psychoterapię - najczęściej opartą na spotkaniach grupowych. Skupia się ona przede wszystkim na ukształtowaniu poczucia własnej wartości oraz na nauce radzenia sobie w sytuacjach społecznych.  

Innym sposobem leczenia erytrofobii jest farmakoterapia, a dokładnie podawanie osobie chorej łagodnych antydepresantów. Im wcześniej osoba chora zdecyduje się na szukanie pomocy, tym szybciej pozbędzie się dokuczliwej dolegliwości lub nauczy się z nią żyć. 

Warto również poinformować otoczenie o tym, że się cierpi na erytrofobię. Wiedząc, że bliskie osoby wiedzą, czym spowodowane są twoje reakcje, będziesz się czuł bezpieczniej, a objawy będą rzadsze.