Leukocyty - znaczenie i norma białych krwinek
Leukocyty (białe krwinki) nazywane są strażnikami organizmu. To od ich pracy zależy nasza odporność na infekcje. Leukocyty wykrywają i niszczą szkodliwe drobnoustroje, mogą je także zapamiętać. Jeśli ich liczba drastycznie wzrośnie - znak to, ze w organizmie toczy się choroba.
Leukocyty to składnik krwi, obok erytrocytów (czerwonych krwinek) i trombocytów (płytek krwi). Są to bezbarwne żywe komórki, zawierające jądra, nieco większe od pozostałych elementów krwi. Istnieje kilka rodzajów leukocytów, różniących się od siebie budową i pełnioną funkcją.
Podstawowym zadaniem leukocytów jest udział w obronie immunologicznej organizmu czyli ochrona przed wirusami i bakteriami. Funkcja odpornościowa może być realizowana przez fagocytozę (pochłanianie, trawienie komórek drobnoustrojów oraz martwych krwinek czerwonych przez część krwinek białych) oraz odporność swoistą (przeciwciała).
Leukocyty, które zawierają ziarnistości w swojej strukturze to granulocyty. Dzielą się na trzy podgrupy:
- neutrofile (obojętnochłonne)
- bazofile (zasadochłonne)
- eozynofile (kwasochłonne).
Leukocyty bez ziarnistości to agranulocyty, wśród nich wyróżnia się:
- limfocyty
- monocyty.
Poziom leukocytów określa się na podstawie badania krwi - znanej morfologii. Prawidłowy ich poziom wynosi 4 - 10 tys. w ml krwi. Należy pamiętać, że jest to badanie orientacyjne, a ewentualne zmiany ilości leukocytów powinny być zestawione ze zmianami liczebności poszczególnych rodzajów białych krwinek.
Stan podwyższonej ilości leukocytów we krwi określa się mianem leukocytozy. Może ona wystąpić przy ostrych lub przewlekłych stanach zapalnych, poważnych infekcjach o różnym podłożu, nowotworach, białaczce szpikowej, krwotokach, poważnych urazach, np. oparzeniach.
Leukopenia oznacza za niski poziom leukocytów we krwi. Dzieje się tak np. w przypadku ciężkich zakażeń bakteryjnych (sepsa, gruźlica), ciężkich zakażeń wirusowych (grypa, ospa), uszkodzeń szpiku kostnego.
