Lunatykowanie może przytrafić się każdemu
Lunatykowanie czyli somnambulizm kojarzy się głównie z chodzeniem podczas snu. Lunatyk często jest przedstawiany jako osoba, która wstaje z łóżka i z niewidzącym wyrazem twarzy oraz wyciągniętymi przed siebie rękami idzie w bliżej nieokreślonym kierunku. Jest to stereotyp mający niewiele wspólnego z rzeczywistym zjawiskiem lunatykowania.
W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że lunatykowanie to stan, w którym ciało się budzi, a umysł jeszcze śpi. Lunatykowanie to nie tylko chodzenie przez sen ale również nagłe poderwanie się na łóżku lub otwarcie oczu i powiedzenie kilku słów. Cechą charakterystyczną zjawiska jest to, że epizody lunatykowania nie pozostawiają wspomnień. Lunatyk może się przebudzić, wstać z łóżka i sprawiać wrażenie osoby przytomnej, zwykle ma otwarte oczy. Najczęściej lunatycy wykonują proste czynności i w większości przypadków nie opuszczają łóżka ale zdarzają się sytuacje, w których somnambulik je, korzysta z toalety albo idzie sprawdzić czy dziecko się nie odkryło podczas snu.
Lunatykowanie zdarza się głównie dzieciom i młodzieży, wynika to z niedojrzałości układu nerwowego. Może oczywiście dotyczyć też dorosłych. Najczęściej pojawia się w okresie przewlekłego stresu, przemęczenie, chronicznego niewyspania oraz u osób nadużywających alkohol i inne środki psychoaktywne.
Z obserwacji wynika, że lunatykowanie może mieć podłoże genetycznie, często lunatykami są dzieci lunatykujących rodziców.
Sam fakt lunatykowania nie jest niebezpieczny dla zdrowia, zagrożenie mogą stanowić czynności jakie lunatyk nieświadomie wykonuje. Zdarza się, że somnambulik próbuje gotować, prowadzić samochód, otwierać drzwi i okna. Jeżeli mamy w otoczeniu osobę, której zdarza się lunatykować dobrze jest pilnować, aby nie zrobiła sobie krzywdy.
