Uczulenie na nikiel to też alergia
Nikiel (Ni) to metal należący do grupy metali przejściowych. Stanowi często składnik wielu innych metali oraz zanieczyszcza materiały, z których wyprodukowane są przedmioty codziennego użytku. Uczulenie na nikiel może pojawiać się przy kontakcie z przedmiotem go zawierającym lub po spożyciu produktów, w których występują jego śladowe ilości. Dlatego uważany jest za jeden z alergenów.
Występuje w kontakcie skóry z rzeczami, które zawierają w składzie nikiel. Są to często: guziki, zegarki, bransoletki, kolczyki, klamry od pasków, ale również sztućce.
Przy silnej alergii lub przy dłuższym kontakcie mogą na skórze pojawiać się zaczerwienienia oraz pęcherze. Alergia może prowadzić do stanów egzemy skórnej i wystąpienia silnego świądu.
Wiele warzyw i owoców zawiera nikiel, bo do roślin przedostaje się wraz z wodą poprzez korzenie. Przy tego typu alergii trzeba szukać produktów uprawianych na glebach wolnych od niklu.
- rybach morskich (śledzie, łososie)
- owocach morza
- podrobach
- kakao
- produktach sojowych
- roślinach strączkowych
- kawie
- czarnej herbacie.
Główna forma leczenia polega na unikaniu niklu w każdej postaci. Gdy wystąpi egzema, stosuje się specjalne maści przeciwzapalne, a w przewlekłych przypadkach może okazać się konieczne leczenie sterydami.
Przy uczuleniu na nikiel pokarmowym ustala się w kontakcie z lekarzem i dietetykiem dietę ubogą w nikiel. Czyli zawierającą produkty, które można jeść bez ograniczeń, które należy bezwzględnie unikać i które ograniczyć.
