Zespół Hornera - objawy, przyczyny, leczenie
Zespół Hornera to określenie, które w medycynie obejmuje szereg objawów powstałych w wyniku uszkodzenia unerwienia współczulnego oka.
U pacjentów z zespołem Hornera obserwuje się przede wszystkim zwężenie źrenicy, opadanie powieki górnej i zapadnięcie się gałki ocznej. U dzieci może wystąpić heterochromia, czyli różnobarwność tęczówek (jedna z nich jest jaśniejsza).
Chorobie mogą towarzyszyć również inne objawy, nie tylko okulistyczne: brak pocenia na twarzy czy też rozszerzenie naczyń krwionośnych, przy czym charakterystyczne jest ich występowanie tylko po tej stronie twarzy, po której wystąpiło uszkodzenie nerwu.
Przyczyny zerwania włókien nerwowych między okiem a ośrodkiem w pniu mózgu mogą być różnorakie:
- uszkodzenie pnia mózgu na skutek urazu czaszki lub szyi lub błędu podczas zabiegu chirurgicznego,
- inna jednostka chorobowa (np. nowotwór, tętniak, stwardnienie rozsiane),
- niekiedy zespół Hornera ma charakter wrodzony.
W przypadku potwierdzenia choroby na podstawie specjalistycznych testów, niezwykle istotne jest wdrożenie odpowiedniej terapii, gdyż zaniechanie leczenia może prowadzić do pogłębienia się uciążliwych objawów.
Ważne jest prawidłowe rozpoznanie przyczyn, gdyż leczenie zespołu Hornera polega przede wszystkim na wyeliminowaniu (o ile to możliwe) czynnika wywołującego zaburzenia.
Takie postępowanie może prowadzić do całkowitego ustąpienia symptomów choroby, choć niekiedy uszkodzenie nerwów współczulnych bywa nieodwracalne.
