Dławica piersiowa - rozpoznaj ją w porę
Dławica piersiowa jest to zespół objawów, który charakteryzuje uczucie bólu w klatce piersiowej. Jest ono spowodowane niedokrwieniem mięśnia sercowego, zwykle w wyniku obecności stabilnych blaszek miażdżycowych w tętnicach wieńcowych. Jak się objawia dławica piersiowa? Jak ją rozpoznać i leczyć?
Głównym objawem dławicy jest nagły ból w klatce piersiowej, początkowo pojawiający się przy nasilonym wysiłku fizycznym. Ból ten ma kilka typowych cech:
- ma charakter ucisku, gniecenia lub dławienia (rzadko jest kłujący lub ostry);
- zazwyczaj jest umiejscowiony zamostkowo;
- może promieniować do szyi, żuchwy, kończyn górnych, pleców, nadbrzusza i barków;
- zwykle trwa kilka minut;
- zmiana pozycji ciała nie ma wpływu na nasilenie bólu;
- ustępuje po nitroglicerynie.
Dławica piersiowa u większości chorych ma stabilny przebieg. Okresy nasilenia bólu mogą przeplatać się z okresami nawet wieloletnich samoistnych remisji - podczas rocznej obserwacji chorych aż 70 proc. nie zgłaszało występowania dolegliwości.
Wyróżnia się cztery stopnie nasilenia dławicy piersiowej w zależności od aktywności, która ją wywołuje:
klasa I - dławica występuje przy bardziej nasilonym i długo trwającym wysiłku, nie występuje podczas zwykłej codziennej aktywności (jak spacer po płaskim terenie czy wchodzenie po schodach);
klasa II - dławica pojawia się przy podczas codziennych aktywności, jednak nie ogranicza całkowicie pacjenta (ból klatki piersiowej występuje przy szybkim chodzeniu i wchodzeniu po schodach, po przejściu więcej niż 200 metrów po płaskim terenie, po wejściu na więcej niż jedno piętro w normalnym tempie, pod wpływem zimna, wiatru lub stresu emocjonalnego);
klasa III - bóle dławicowe ograniczają codzienne funkcjonowanie - pojawiają się po przejściu mniej niż 200 metrów po płaskim terenie i przy wchodzeniu po schodach na jedno piętro;
klasa IV - jakakolwiek aktywność fizyczna wywołuje dławicę, objawy mogą występować również w spoczynku.
Lekarz jest zwykle w stanie rozpoznać dławicę piersiową tylko na podstawie objawów zgłaszanych przez pacjenta - konieczne jest jednak wykonanie odpowiednich badań w celu oceny nasilenia niedokrwienia i ewentualnego wykrycia schorzeń towarzyszących. W tym celu wykonuje się badania laboratoryjne, które pozwalają wykryć między innymi hiperglikemię i hiperlipidemię, które często towarzyszą objawom dławicowym. Zaleca się również wykonanie EKG zarówno w spoczynku, jak i tak zwaną elektrokardiograficzną próbę wysiłkową, która obrazuje zmiany ukrwienia serca podczas aktywności fizycznej. Dodatkowo wykonuje się badania obrazowe serca i naczyń krwionośnych - koronarografię, która nierzadko ukazuje blaszkę miażdżycową w naczyniach wieńcowych, echokardiografię, rentgen klatki piersiowej i tomografię komputerową.
Głównym celem leczenia jest zapobieganie incydentom sercowo-naczyniowym, takim jak zawał serca czy nagła śmierć sercowa oraz poprawa ukrwienia mięśnia sercowego, co przyczynia się do poprawy objawów klinicznych. Tak jak w przypadku wielu innych chorób sercowo-naczyniowych konieczna jest zmiana stylu życia - ograniczenie palenia tytoniu, zmniejszenie masy ciała i ewentualnie kontrola cukrzycy i nadciśnienia tętniczego, jeśli występują. Zaleca się również zwiększenie aktywności fizycznej, jednak w celu ograniczenia objawów dławicowych nie powinno się ćwiczyć w niskich temperaturach i po posiłkach.
Podstawowym lekiem z wyboru w terapii objawów dławicowych jest nitrogliceryna w połączeniu z beta-blokerem lub blokerem kanału wapniowego. W przypadku stwierdzenia choroby wieńcowej wdraża się także leczenie przeciwpłytkowe, głównie przy użyciu kwasu acetylosalicylowego lub klopidogrelu. W celu uregulowania gospodarki lipidowej wykorzystuje się statyny, czyli leki obniżające cholesterol.
Karolina Tarnas
Zobacz także:
Łupież różowy Giberta - do złudzenia przypomina łuszczycę
Syndrom śmiejącej się kukiełki - na to cierpi syn Colina Farrella
