Nadmanganian potasu - kiedy i jak go stosować?
Nadmanganian potasu niegdyś był bardzo popularnym środkiem - można go było znaleźć niemal w każdej domowej apteczce. Dzisiaj jest dobrze znany przede wszystkim rodzicom, którzy wykorzystują go w celu łagodzenia dolegliwości związanych z potówkami i pieluszkowym zapaleniem skóry u maluchów. O jakich właściwościach nadmanganianu potasu warto sobie przypomnieć?
Nadmanganian potasu to nieorganiczny związek chemiczny, sól potasowa kwasu nadmanganowego, o wzorze KMnO4. Niekiedy w odniesieniu do tej substancji używa się określenia "kryształy Condy'ego", od nazwiska angielskiego chemika i przemysłowca Henry’ego Bollmanna Condy’ego. Dlaczego kryształy? Nadmanganian potasu ma bowiem postać ciemnofioletowych kryształków o metalicznym połysku, które bez trudu można rozpuścić w wodzie. Związek jest znany i wykorzystywany w medycynie tradycyjnej i alternatywnej, a także w kosmetologii. Niektórzy, sięgając pamięcią wstecz, przypomną sobie, że można go było znaleźć u babci w domowej apteczce.
Nadmanganian potasu dostępny jest bez recepty w postaci proszku, a także tabletek, które służą do przygotowania roztworu. Co ważne, i warto to zaznaczyć już na początku, kryształy nadmanganianu potasu i stężone roztwory są żrące, dlatego zawsze należy postępować zgodnie z zaleceniami, które znajdują się na ulotce bądź opakowaniu preparatu (lub według instrukcji wydanych przez lekarza czy farmaceutę), a w przypadku wystąpienia niepokojących objawów skonsultować się ze specjalistą.
Nadmanganianowi potasu przypisuje się m.in. działanie utleniające, odkażające, bakteriobójcze, grzybobójcze, przeciwzapalne i ściągające. Roztwór stosuje się na skórę, śluzówkę jamy ustnej, a także dogardłowo.
Ze względu na swoje właściwości (skupimy się wyłącznie na medycznej odsłonie związku) nadmanganian potasu najczęściej wykorzystywany jest do:
- odkażania ran różnego pochodzenia (również ropiejących),
- odkażania zmian trądzikowych,
- leczenia zmian skórnych występujących w przebiegu ospy czy bostonki,
- leczenia potówek,
- leczenia odparzeń okołopieluszkowych,
- płukania jamy ustnej i gardła w przypadku stanów zapalnych i infekcji (roztworu nie należy połykać ani wdychać),
- leczenia chorób dziąseł,
- do przemywania skóry dotkniętej grzybicą,
- łagodzenia objawów u osób cierpiących na hemoroidy (tzw. nasiadówki).
Dość popularne są kąpiele z wykorzystaniem nadmanganianu potasu. Odpowiednio przygotowane mogą pomóc uporać się chociażby z potówkami czy pieluszkowym zapaleniem skóry, które często dokuczają najmłodszym. Taka kąpiel może również przyspieszyć gojenie się ran. Sprawdzi się też, jak już wspomnieliśmy, przy hemoroidach.
Nie należy jednak przesadzać i długo przebywać w wodzie z dodatkiem nadmanganianu potasu - może podrażnić on skórę i nadmiernie ją wysuszyć.
Przygotowując roztwór nadmanganianu potasu, przede wszystkim trzeba postępować zgodnie z zaleceniami producenta. Należy przestrzegać ilości kryształków (lub tabletek), a także wody potrzebnej do ich rozpuszczenia. Jeśli roztwór będzie zbyt mocno stężony, zaszkodzi - może podrażnić błony śluzowe, skórę i spowodować oparzenia. Z kolei jeśli będzie za mocno rozcieńczony, może nie być skuteczny w leczeniu naszych dolegliwości.
Roztwór stosowany bezpośrednio na skórę powinien mieć kolor purpurowy. W przypadku, gdy chcemy go użyć do płukania gardła, powinien mieć jasnoróżową barwę (użyjemy mniejszej liczby kryształków).
Nie może być śladu kryształków nadmanganianu potasu w naczyniu, w którym przygotowujemy roztwór - muszą się rozpuścić, byśmy mogli substancji bezpiecznie użyć.
Po zastosowaniu nadmanganianu potasu może wystąpić brązowe zabarwienie skóry. Jeśli pojawiają się niepokojące objawy (np. pieczenie, zaczerwienienie), należy przepłukać skórę, zrezygnować ze stosowania preparatu i skonsultować się z lekarzem.
Oczywiście także w przypadku nadmanganianu potasu istnieją przeciwwskazania do jego stosowania.
Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na ten związek. Poza tym nie powinny go stosować kobiety w ciąży i podczas laktacji. Użycie (kąpiele, moczenie stóp) wyklucza także cukrzyca i jedno z najczęstszych jej powikłań - stopa cukrzycowa.
Przed wykorzystaniem nadmanganianu potasu warto poradzić się lekarza lub farmaceuty, bo być może zupełnie inny środek będzie odpowiedniejszy na nasze dolegliwości.
Skutki uboczne, jakie mogą pojawić się w wyniku stosowania nadmanganianu potasu, obejmują głównie:
- zaczerwienienie lub podrażnienie skóry, błon śluzowych, odbytu,
- wysuszenie skóry,
- oparzenia skóry,
- reakcje alergiczne,
- nieprzyjemny smak w ustach,
- przebarwienie zębów i błon śluzowych,
- nudności, wymioty,
- drgawki.
CZYTAJ TAKŻE:
Świerzb - skąd się bierze i jak go leczyć?
