Srebrzyca - choroba niebieskiej skóry. Sprawdź przyczyny i objawy srebrzycy
Słusznym pierwszym skojarzeniem, kiedy słyszymy o srebrzycy, jest srebro. To choroba, która pojawia się w wyniku niezamierzonego wchłaniania lub długotrwałego stosowania związków tego pierwiastka, czego efektem jest srebrno-niebieskie zabarwienie skóry. Na srebrzycę narażone są głównie osoby pracujące w kopalniach srebra oraz osoby przyjmujące leki zawierające srebro koloidalne. Co ciekawe, srebrzyca może pojawiać się nawet po kontakcie srebrnej biżuterii ze skórą.
Pod nazwą "srebrzyca" (spotkamy się również z określeniem "argyria", od łac. "argentum", co oznacza "srebro") kryje się zespół objawów wywołany niezamierzonym wchłanianiem lub celowym przyjmowaniem związków srebra - najczęściej pyłu srebra lub srebra koloidalnego. Duża ilość związków srebra przedostająca się do organizmu powoduje zmianę zabarwienia skóry na srebrno-niebieski, siny, przede wszystkim w miejscach wystawionych na działanie promieniowania słonecznego. Niestety, jak dotąd nie opracowano leku, który byłby w stanie przywrócić skórze normalny wygląd - zmiana jest trwała i chory musi pogodzić się z faktem, że będzie mu towarzyszyć do końca życia. Nierzadko wiąże się to z izolacją społeczną pacjenta.
Srebrno-niebieskie przebarwienia mogą pokryć skórę chorego w całości lub występować punktowo. Zauważyć je można również na dziąsłach (mogą być brązowoszare), błonach śluzowych i spojówkach. Zabarwienie zmieniają także narządy wewnętrzne. Zdarza się nawet, że chory na srebrzycę płacze czarnymi łzami.
Srebrzyca nie jest chorobą wrodzoną, nie można się nią zarazić. Odpowiada za nią odkładanie się cząstek srebra w organizmie, dlatego najczęściej stwierdza się ją u pracowników kopalń srebra (w tych miejscach, w których nie zachowuje się odpowiednich standardów dotyczących bezpieczeństwa pracy). Jony srebra dostają się do organizmu przez drogi oddechowe, a winne są opary, jakie wydziela kruszec. Przypadki srebrzycy były stwierdzane również u osób, które pracowały przy produkcji części elektronicznych, aparaturach chemicznych, a także wśród pracowników mennic czy branży jubilerskiej.
Są jednak również bardziej prozaiczne przyczyny srebrzycy. Ta nieuleczalna choroba może być spowodowana także przewlekłym przyjmowaniem leków lub stosowaniem wyrobów medycznych, które zawierają pochodne srebra, np. kropli do oczu czy aerozoli do nosa. Miejscowe zmiany mogą być wywołane także kontaktem srebrnej biżuterii ze skórą, używaniem opatrunków ze srebrem, ale i poddawaniem się zabiegom akupunktury. Specjaliści wskazują również na ryzyko rozwoju srebrzycy w wyniku zabiegów dentystycznych czy operacji chirurgicznych.
Według ekspertów dzienna dawka srebra, która jest bezpieczna dla człowieka, wynosi 1,8-80 mg.
Pamiętajmy, że z jonami srebra kontakt możemy mieć codziennie. Wydalane są one jednak prawie w całości z organizmu (kumuluje się go jedynie ok. 2 proc., co nie wywołuje żadnych niepożądanych reakcji). Zmiany charakterystyczne dla srebrzycy mogą pojawić się pół roku po tym, jak organizm codziennie będzie otrzymywał dawkę tego pierwiastka w wysokości 25-30 g.
O srebrzycy na nowo zrobiło się głośno za sprawą Paula Karasona, bohatera powyższego wideo. Jak przyznał w jednym z wywiadów, w pewnym magazynie zobaczył reklamę leku obiecującego zdrowie i młodość dzięki srebru koloidalnemu. Mężczyzna codziennie przez 10 lat przyrządzał i spożywał napar. Wcierał go także w skórę. Nawet nie zauważył, że w wyniku działania specyfiku przybrała ona nietypowy odcień. Dopiero wizyta starego przyjaciela uświadomiła mu, że w jego wyglądzie zaszła poważna zmiana. Mężczyzna zmarł w 2013 roku po ataku serca i ciężkim zapaleniu płuc.
Srebrzyca daje o sobie znać zmianami skórnymi o charakterystycznym, srebrno-niebieskim kolorze. Z tego powodu choroba ta funkcjonuje również jako choroba niebieskiej skóry, a niegdyś nazywano ją chorobą arystokracji o "błękitnej krwi".
Zmiany na skórze w przypadku srebrzycy zaobserwujemy głównie na: twarzy, szyi, rękach, dłoniach, paznokciach, dziąsłach, błonach śluzowych i spojówkach. Wymienione powierzchnie mogą zostać zajęte w całości lub pojawi się na nich zmiana w postaci plamy z metalowym połyskiem. Kolor będzie jednolity i intensywny. Nie będą swędzieć, nie będą bolesne, a obszar, który pokryją, i intensywność objawów zależą tak naprawdę od tego, jak długo dana osoba była narażona na nadmierny kontakt ze srebrem oraz ile srebra przedostało się do organizmu (srebrno-niebieskie może stać się całe ciało). Zmienione miejsca należy chronić przed promieniowaniem UV.
Kiedy chory przez dłuższy czas przyjmował krople do oczu zawierające srebro, istnieje ryzyko zmiany barwy gałek ocznych i zaburzeń widzenia. Przebarwienia stwierdzane są (śródoperacyjnie bądź w badaniu autopsyjnym) również na narządach wewnętrznych. Z tego też powodu niebieski odcień mogą mieć mocz, kał czy ślina. Jak wspomnieliśmy wyżej, zdarzały się również przypadki czarnych łez.
