​Dermatillomania, czyli patologiczne skubanie skóry

Dermatillomania to zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, które polega na patologicznym skubaniu skóry. To stosunkowo nowy problem, o którym wciąż jeszcze zbyt mało wiemy. 

Dermatillomania dopiero niedawno, bo 2013 roku, trafiła do rejestru zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Zaburzenie dotyczy głównie kobiet pomiędzy 20. a 40. rokiem życia, jednak pierwsze objawy dermatillomanii mogą pojawić się już w okresie dojrzewania. Szacuje się, że na dermatillomanię chorować może około 5 proc. populacji.

Dermatillomania objawia się kompulsywnym skubaniem skóry. Zaburzenie może mieć również inne formy - drapanie skóry lub rozdrapywanie zmian, np. trądziku czy innych pojawiających się na skórze krostek. Zdarza się, że do drapania skóry chorzy używają innych przedmiotów, zwłaszcza ostrych, które pozwalają na intensywniejsze drapanie. To np. nożyczki czy pilniczki. Zdecydowana większość chorych skubie skórę w kilku różnych miejscach, najczęściej na dłoniach, rękach, plecach i nogach.

Wielu ekspertów zwraca uwagę, że dermatillomania ma podobny przebieg do uzależnienia, np. od alkoholu. Choremu towarzyszy bowiem ciągle napięcie, które może zostać rozładowane jedynie poprzez opisywane wyżej działania. Większość chorych ukrywa swój problem przed bliskimi - zakrywa podrapane miejsca warstwą ubrań lub stosuje mocno kryjący makijaż.

Przyczyny dermatillomanii nie są znane. Zdarza się, że schorzenie to towarzyszy innych chorobom, np. depresji lub anoreksji. Dermatillomania towarzyszyć może również cielesnym zaburzeniom dysmorficznym, które polegają na nieakceptowaniu własnego wyglądu.

Uważa się również, że dermatillomania może być dziedziczona. Ponad 40 proc. pacjentów mających tendencje do drapania skóry ma bliskich krewnych cierpiących na zaburzenia psychiczne.

Leczenie dermatillomanii odbywa się pod okiem dermatologa, psychiatry oraz  psychoterapeuty. Leczenie dermatologiczne ma na celu zlikwidowanie infekcji skóry i odbudowę naturalnej bariery ochronnej skóry. Stosowane preparaty zależą od ogólnego stanu skóry pacjenta. Leczenie psychiatryczne opiera się głównie na zastosowaniu leków przeciwpsychotycznych, przeciwlękowych lub przeciwdepresyjnych. Bardzo ważnym elementem leczenia dermatillomanii jest psychoterapia. Dobre efekty przynosi terapia poznawczo-behawioralna oraz terapia odwracania nawyków (HRT).

W leczeniu dermatillomanii niezwykle ważne jest wsparcie bliskich. Chorzy często wstydzą się problemu lub całkowicie nie zdają sobie z niego sprawy. Nie ma wątpliwości, że dużo dobrego robi również nagłaśnianie podobnych problemów w mediach społecznościowych, zarówno przez konta edukacyjne, jak i znane osoby. W ostatnim czasie swoimi problemami z dermatillomanią i cielesnym zaburzeniem dysmorficznym podzieliła się córka Demi Moore i Bruce'a Willisa - Tallulah Willis.

CZYTAJ TAKŻE:

Depresja: cztery sygnały alarmowe 

To jest body posivite. Influencerka plus size podbija Tik Toka