Co się dzieje, kiedy łuszczyca atakuje stawy? O łuszczycowym zapaleniu stawów
Łuszczyca przestała być uznawana za wstydliwą chorobę równoznaczną z częściowym wykluczeniem. Wszystko za sprawą rosnącej świadomości społeczeństwa i licznych badań naukowców, którzy prześcigają się w wynajdywaniu terapii mających na celu zminimalizowanie objawów występujących u pacjentów dotkniętych tą chorobą. O ile o łuszczycy słyszał każdy, o tyle nie wszyscy wiedzą, czym jest łuszczycowe zapalenie stawów. To choroba występująca aż u 30 proc. chorych na łuszczycę. Jak się objawia?
Łuszczycowe zapalenie stawów (w skrócie ŁZS) to choroba związana z przewlekłym zapaleniem stawów i łuszczycą skóry. Niestety, łuszczycowe zapalenie stawów może zajmować również serce, oczy i wiele innych układów organizmu, utrudniając normalne funkcjonowanie.
Mechanizm tej choroby polega na patologii w działaniu układu odpornościowego. System, który u osób zdrowych ma za zadanie eliminować infekcje i chronić organizm, u pacjentów z łuszczycowym zapaleniem stawów zaczyna postrzegać jako cel ataku własne tkanki, doprowadzając tym samym do stanów zapalnych w układzie kostnym. Co ważne, łuszczycowe zapalenie stawów wymaga leczenia pod okiem reumatologa, a nie wyłącznie dermatologa, jak w przypadku samej łuszczycy.
Istnieje wiele teorii co do przyczyn ŁZS. Wśród najbardziej prawdopodobnych czynników przyczyniających się do występowania tej choroby należą: predyspozycje genetyczne, zażywanie niektórych leków i infekcje bakteryjne lub wirusowe.
ŁZS, podobnie jak wiele innych chorób o podłożu autoimmunologicznym, cechuje się okresami zaostrzeń i remisji. Z tego powodu pacjenci dotknięci tą przypadłością będą odczuwać zmienne nasilenie objawów, z których do najczęstszych należą:
- ból w okolicach stawów,
- pęknięcia w obrębie paznokci (wynika to z częstego współwystępowania ŁZS z łuszczycą paznokci),
- sztywność i obrzęk stawów,
- znaczne ograniczenie ruchomości.
Typowe dla łuszczycy stawowej jest niesymetryczne zajmowanie stawów kończyny dolnej, osiowe zajmowanie kręgosłupa i stawów krzyżowo-biodrowych. Z kolei stawy nadgarstków, stóp i dłoni są zajęte symetrycznie.
Do nietypowych objawów choroby, wykraczających poza układ kostny, zalicza się: miażdżycę, zapalenie zastawek serca, a nawet ból w klatce piersiowej i omdlenia.
Jak już zostało wspomniane, ŁZS jest schorzeniem reumatologicznym, dlatego jego rozpoznanie wymaga konsultacji z lekarzem tej specjalizacji. Lekarz przeprowadza z pacjentem dokładny wywiad i bada go fizykalnie.
Na ŁZS wskazują podwyższone parametry stanu zapalnego, dostrzegalne w badaniach laboratoryjnych (OB, CRP). Przydatne diagnostycznie są również badania obrazowe takie jak RTG i USG, ujawniające zwyrodnienia i stany zapalne w obrębie stawów.
Standardowe leczenie ŁZS zakłada podawanie farmaceutyków o działaniu ogólnym, takich jak: metotreksat, adalimumab (przeciwciało) i etanercept. Ponadto pacjentom podaje się również powszechnie znane niesteroidowe leki przeciwzapalne i glikokortykosteroidy.
W leczeniu wykorzystywane są również metody miejscowo działające na staw:
- usuwanie zmienionej błony maziowej,
- odbarczenie stawu ze zgromadzonego płynu,
- zastępowanie stawu endoprotezą.
Trudno mówić o jednoznacznych wytycznych regulujących dietę osób chorych na łuszczycowe zapalenie stawów. Lekarze doradzają swoim pacjentom spożywanie posiłków o zmniejszonej zawartości tłuszczu, po to, by zminimalizować ryzyko sercowo-naczyniowe i masę ciała, która, zwiększona, mogłaby nadmiernie obciążać stawy.
Według niektórych badań pokarmy bogate w kwasy omega-3 przyczyniają się do redukcji stanów zapalnych i podtrzymywania okresów remisji choroby.
CZYTAJ TAKŻE:
Cztery pytania o łuszczycę. Czy swędzi? Czy można się zarazić?
