Astma oskrzelowa – przyczyny, objawy, leczenie
Astma oskrzelowa (dychawica oskrzelowa, astma bronchitowa) to przewlekła choroba zapalna - jest jedną z najpoważniejszych chorób cywilizacyjnych. Może być następstwem alergii, infekcji wirusowych i bakteryjnych, a nawet stresu. Nie należy jej lekceważyć - nieleczona staje się bardzo niebezpieczna.
Charakterystyczne objawy astmy oskrzelowej to:
- świszczący oddech
- napady duszności
- uporczywy kaszel, suchy i męczący
- ucisk w klace piersiowej
- słaba wydolność wysiłkowa.
W odróżnieniu od innych chorób układu oddechowego, objawy te występują szczególnie w nocy i nad ranem, po wysiłku, jako reakcja na zimne powietrze, ostre zapachy, dym tytoniowy, przy śmiechu i długim mówieniu, a nawet pod wpływem emocji.
Pomiędzy napadami chory nie odczuwa żadnych dolegliwości, wyniki badań zwykle są prawidłowe. Opisane objawy ustępują samoistnie lub po podaniu leków rozkurczających oskrzela. Objawom astmy towarzyszyć mogą inne objawy alergii np. alergiczny nieżyt nosa.
Bezpośrednią przyczyną astmy oskrzelowej jest stan zapalny, występujący w drogach oddechowych. U chorych na astmę oskrzela są nadmiernie aktywne – kurczą się zbyt mocno w reakcji na bodźce, które u zdrowej osoby nie wywołują żadnych konsekwencji. Najważniejszym czynnikiem wywołującym astmę jest alergia i zjawiska, które ją powodują (ciągły kontakt z alergenami, przewlekłe infekcje).
Do przyczyn astmy zalicza się też wysoki stopień zanieczyszczenia środowiska i uprzemysłowienia, zwłaszcza w krajach rozwiniętych.
W przypadku ataku astmy oskrzelowej należy podać choremu lek szybko rozkurczający oskrzela. Lekarze zalecają leki wziewne, ponieważ sposób ich podawania jest bezpieczniejszy i daje lepsze efekty terapeutyczne. Są to leki działające tylko objawowo. Większe znaczenie w leczeniu astmy mają leki przeciwzapalne (glikokortykosteroidy czyli sterydy).
W celu zapobiegania atakom należy, o ile jest to możliwe, unikać wszystkich czynników, które mogą je powodować.
Objawów choroby nie należy lekceważyć - im szybciej zostanie zdiagnozowana, tym mniejsze jest ryzyko wystąpienia jej ciężkiej, niekontrolowanej odmiany.
