Ablacja możliwa również u dzieci

Ablacja to wprowadzenie sterowalnej elektrody do miejsca będącego częścią obwodu częstoskurczu w mięśniu sercowym. Dokonuje się jej przez żyłę lub tętnicę udową. Polega na "wypaleniu" w sercu ogniska wywołującego arytmię. Dokonuje się tego przez rozgrzanie końcówki wprowadzanej elektrody do temperatury około 60°C. 

Tego wypalenia dokonuje się właśnie po to, by zniszczyć (czyli właśnie dokonać ablacji) obszarów odpowiedzialnych za powstawanie lub przenoszenie się arytmii.

Efekty takiego inwazyjnego leczenia są zwykle długotrwałe, stąd popularność tego rodzaju zabiegu. Skuteczność zabiegu ablacji określa się na 70% i uzależnia od doświadczenia, stosowanej techniki i typu arytmii. 

Ablacja bardzo często eliminuje ryzyko nagłego zgonu. To dzięki tej metodzie wielu pacjentów może uwolnić się od stałego przyjmowania leków lub zmniejszyć ich ilość. Skuteczny zabieg ablacji podnosi komfort życia i umożliwia powrót do normalnej aktywności.

Zwykle ablacja stosowana jest w przypadku osób z migotaniem przedsionków. Znajduje jednak też zastosowanie przy tachykardii nadkomorowej oraz komorowej, trzepotaniu przedsionków.

Ablacje u dzieci są najczęściej trudniejsze niż u pacjentów dorosłych. Dzieci mają zwykle mniejszy kaliber naczyń oraz wymiary serca. To w oczywisty sposób utrudnia manewrowanie elektrodą we wnętrzu serca w poszukiwaniu źródła arytmii oraz zwiększa możliwość uszkodzenia istotnych struktur serca, czyli zwiększa się ryzyko powikłań. 

Od 1990 roku, kiedy rozpoczęto leczenie tą metodą dzieci, jest to najbardziej popularny sposób leczenia.