Choroba dekompresyjna. Może dopaść cię w samolocie

Choroba dekompresyjna (inaczej choroba kesonowa) to zespół objawów, które pojawiają się w wyniku nagłej zmiany ciśnienia. Ma to związek z desaturacją, czyli pojawieniem się w organizmie pęcherzyków azotu. Pierwsze przypadki choroby obserwowane były w XIX wieku i w zdecydowanej większości dotyczyły robotników pracujących w trudnych warunkach. Dziś, poza pracownikami fizycznymi, objawy choroby dekompresyjnej obserwuje się także u osób często podróżujących samolotem lub uprawiających nurkowanie.

Poza zmianą ciśnienia, która jest główną przyczyną choroby kesonowej, wyróżnić można także pewne czynniki ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia nieprzyjemnych objawów. To przede wszystkim:

•  odwodnienie,
•  otyłość,
•  duża obecność tkanki tłuszczowej,
•  choroba lokomocyjna,
•  wiek powyżej 45. roku życia,
•  obecność alkoholu we krwi,
•  wychłodzenie lub przegrzanie organizmu,
•  uzależnienie od nikotyny,
•  częste infekcje górnych dróg oddechowych,
•  cukrzyca,
•  nadciśnienie,
•  temperatura wody poniżej 20 stopni Celsjusza - w przypadku nurkowania.

Wyróżnić można dwa typy choroby dekompresyjnej. Warto wiedzieć jednak, że oba typy choroby mogą szybko się zmieniać i przechodzić na siebie. Nie należy również wykluczać obecność obu typów choroby kesonowej, ponieważ istnieje także forma mieszana tej dolegliwości, która łączy objawy typu 1 i 2.

Objawy choroby dekompresyjnej:

I typ choroby kesonowej: zmęczenie, osłabienie, senność, swędzenie skóry, niebiesko-czerwone przebarwienia na skórze, obrzęk ciała, ból mięśni i stawów, problemy z poruszaniem. I typ choroby zazwyczaj dotyczy stawów obwodowo - kolanowych, barkowych i łokciowych. Chorzy bardzo często przyjmują podkurczoną postawę ciała.

II typ choroby kesonowej: można podzielić na dwie postaci, czyli płucno-sercową oraz neurologiczną. W pierwszym przypadku wystąpić mogą takie objawy jak: bóle zamostkowe, duszności, obrzęk płuc, szybki i płytki oddech, kaszel. W drugim przypadku mamy do czynienia z najgorszym rodzajem choroby. Towarzyszyć mu mogą takie dolegliwości jak: osłabienie mięśni, problemy z czuciem, uszkodzenie rdzenia kręgowego, zaburzenia w oddawaniu moczu i stolca, zaburzenia mowy, zaburzenia słuchu, zawroty głowy, utrata przytomności, a nawet zgon.

W przypadku zaobserwowania u siebie lub u innej osoby objawów choroby dekompresyjnej, należy niezwłocznie skontaktować się z pogotowiem ratunkowym lub, w przypadku podróży samolotem, powiadomić obsługę pokładu. Zaleca się unikać działania na własną rękę i tzw. domowych sposobów, jak np. gorąca kąpiel, ponieważ może to doprowadzić do znacznego pogorszenia stanu pacjenta.

W przypadku osób, które dopiero rozpoczynają swoją przygodę z nurkowaniem, należy pamiętać również o odpowiednim przeszkoleniu. Należy wybierać renomowane ośrodki, które posiadają odpowiednie certyfikaty i pozwolenia na realizowanie szkoleń. Kiepskim pomysłem są jednodniowe lub nawet kilkugodzinne kursy, które można odbyć na przyhotelowych plażach. Należy wiedzieć, że dla choroby dekompresyjnej kluczowe są takie czynniki jak szybkość wynurzenia z wody czy głębokość nurkowania. Znajomość prawidłowego postępowania może uratować życie. 

CZYTAJ TAKŻE: 

Czym jest klątwa Ondyny?

Grzybica płuc udaje inne choroby