Choroba oparzeniowa nie daje szans. Poważne objawy

Choroba oparzeniowa jest następstwem oparzenia, a dochodzi do niej na skutek gwałtownej utraty płynów z organizmu. Miejscowe rany powodują, że dochodzi do uwolnienia dużych ilości mediatorów zapalnych, co prowadzi do ogólnoustrojowego zakażenia (SIRS).

Stan zapalny w chorobie oparzeniowej obejmuje nie tylko miejsca, w których doszło do urazu, ale również inne narządy wewnętrzne. Uszkodzeniu mogą ulec nerki, płuca, a także serce.

Choroba oparzeniowa rozwija się po oparzeniu termicznym, ale również chemicznym, popromiennym czy po porażeniu prądem elektrycznym.

Rokowania związane z powrotem do zdrowia po oparzeniu są uzależnione od stopnia oparzenia, ale także od powierzchni ciała, jaka została oparzona.

Oparzenia I stopnia to oparzenia powierzchowne, które obejmują naskórek. Skóra jest zaczerwieniona i obrzęknięta.

Oparzenia II stopnia obejmują naskórek i część skóry właściwej. Pojawia się zaczerwienienie oraz pęcherze na skórze.

Oparzenia III stopnia obejmują całą grubość skóry, na skutek czego zniszczone zostają zakończenia nerwowe. Rana oparzeniowa jest biała lub zwęglona.

Oparzenia IV stopnia to rany penetrujące, na dnie których widać uszkodzone mięśnie i ścięgna lub zwęglone kości.

Stopień oparzeń ale także ich lokalizacja jest kluczowa, jeśli chodzi o rokowania u pacjentów. Za najbardziej wstrząsorodne okolice u dzieci uznaje się:

• głowę,
• szyję,
• krocze,
• ręce i stopy,
• doły pachowe, łokciowe i podkolanowe.

Nawet, jeśli doszło do niewielkich oparzeń w tych okolicach, istnieje wyższe ryzyko, że u pacjenta rozwinie się wstrząs hipowolemiczny lub sepsa.

Choroba oparzeniowa rozwija się w zależności od stopnia i rozległości oparzeń, jakich doznał poszkodowany.

W przypadku rozległych oparzeń oraz dużej utraty płynów, dochodzi do wstrząsu z powodu różnicy między pojemnością naczyniową, a faktyczną objętością krwi krążącej w organizmie. Na skutek oparzeń najczęściej dochodzi do wstrząsu hipowolemicznego lub wstrząsu septycznego.

W przypadku ośmioletniego Kamila z Częstochowy, z uwagi na rozległe rany, które nie zostały zaopatrzone  i leczone od razu - doszło do rozwoju choroby oparzeniowej, która doprowadziła do zakażenia ogólnoustrojowego.

W przebiegu sepsy, u chłopca konieczne było wprowadzenie dializy ale także skorzystanie z najnowszej aparatury ECMO, potocznie zwanej płuco-sercem.

Typowymi objawami sepsy są:

• wysoka temperatura, powyżej 38 stopni Celsjusza,
• zwiększona akcja serca,
• przyspieszony oddech,
• dreszcze,
• skąpomocz,
• zaburzenia świadomości.

CZYTAJ TAKŻE: 

Sepsa. Stan zapalny, który prowadzi do śmierci

Kiedy kończy się stan podgorączkowy, a zaczyna gorączka?