Przyczyną nie jest lenistwo, a odmienna aktywność mózgu. Tak objawia się dysleksja

Dysleksja jest definiowana jako neurologiczne zaburzenie, które uniemożliwia naukę czytania, pisania oraz zapamiętywania mimo, że intelektualnie osoba jest w pełni sprawna. 

Trudności następują pomimo sprzyjających warunków nauki, stosowania standardowych metod nauczania, z wyłączeniem ewentualnych innych, fizycznych chorób lub dysfunkcji. 

Ujawniana jest w wieku szkolnym, kiedy to dziecko ma problem z opanowaniem podstawowych umiejętności czytania ze zrozumieniem i prawidłowego pisania. 

Dysleksja objawia się trudnościami w zapamiętywaniu. Dziecku trudniej też wykonać więcej, niż jedno polecenie w tym samym czasie. Pojawiają się trudności w szeregowaniu w serie i sekwencje, np. dziecku trudno zapamiętać występujące po sobie pory roku, dni tygodnia czy miesiące.

Oprócz tego u ucznia można zauważyć: 

• problemy z zapamiętywaniem sekwencji wyrazów, 
• trudności w uczeniu się "na pamięć",
• przekręcanie wyrazów,
• problemy z rozpoznawaniem stron (prawa, lewa).

Ponadto u uczniów z dysleksją można zauważyć nieestetyczny charakter pisma (litery są krzywe, poza linią pisania, czasem litery w wyrazach są poprzestawiane). 

Objawy dysleksji można zaobserwować już wcześniej, przed okresem szkolnym. Dzieci z tą przypadłością mają większy problem w nauce jazdy na rowerze, trudniej posługiwać im się sztućcami w trakcie posiłku, z dużą trudnością przychodzi im nauka zapinania guzików czy wiązania butów.

Obniżona ogólna sprawność ruchowa może sugerować problemy z nauką w późniejszych latach. Dzieci te mają problem z koordynacją (jazda na hulajnodze, skakanie na jednej nodze).  Dziecko dyslektyczne może mieć trudności z rysowaniem złożonych figur geometrycznych oraz aktywnością z użyciem piłki - rzucanie do celu, rzucanie do drugiej osoby, odbijanie piłki rakietą. 

Niestety panuje niezwykle krzywdząca opinia, że dysleksja bierze się z lenistwa. Więcej czasu spędzanego nad książkami mogłaby polepszyć wyniki w nauce dziecka. Niestety - nic bardziej mylnego. 

Chociaż dokładne przyczyny dysleksji nie są do końca znane, to wiadomo, że za tę przypadłość może odpowiadać mutacja genu DCDC2, który zlokalizowany jest na chromosomie 6. Wiadomo też, że u dzieci z dysleksją inaczej rozkłada się aktywność mózgu w czasie wykonywania ćwiczeń językowych, w porównaniu z dziećmi bez tego zaburzenia. 

Pojawienie się pierwszych, niepokojących sygnałów świadczących o problemach z nauką, powinno skłonić do wizyty w poradni psychologiczno-pedagogicznej. 

Potwierdzenie dysleksji sprawi, że dziecku zostaną zaproponowane dodatkowe ćwiczenia, które mają na celu wspomóc naukę. W szkole, dzieciom dyslektycznym, często proponowany jest indywidualny tok nauczania - daje to możliwość poświęcenia większej ilości czasu i dostosowanie materiału do możliwości ucznia. Ponad to dziecko nie czuje presji otoczenia i jest mniej skrępowane tym, że potrafi mniej, niż jego rówieśnicy. 

Dziecko, u którego stwierdzono dysleksję, w czasie zdawania szkolnych egzaminów ma o połowę więcej czasu na ich napisanie, a polecenia z egzaminu są czytane przez nauczyciela na głos. 

Uczeń z dysleksją może przystąpić do egzaminu w oddzielnej sali, ma prawo napisać go drukowanymi literami oraz zaznaczać odpowiedzi bezpośrednio na arkuszach egzaminacyjnych.

W przypadku dysleksji uczeń może być także zwolniony z nauki drugiego języka obcego. 

Źródła:

Polskie Towarzystwo Dyleksji [https://www.ptd.edu.pl/cotojest.html dostęp z dn. 23.09.2024]

Medycyna Praktyczna, Dysleksja rozwojowa aut. Katarzyna Sajboth

CZYTAJ TAKŻE:

ADHD u dorosłych potrafi się ukrywać. Te objawy zdradzają zaburzenie

Jakie sygnały mogą świadczyć o dysleksji, a jakie o dysgrafii? Na to zwróć uwagę

Sposób, w jaki piszesz, zdradza o tobie więcej, niż myślisz. Wystarczy jedno zdanie