Diagnoza i leczenie cytomegalii
Cytomegalia to choroba wirusowa wywoływana przez cytomegalowirusa. Mówi się, że w Europie nosicielami tego wirusa jest nawet osiemdziesiąt procent populacji, zaś w krajach rozwijających się prawie każdy jest jego nosicielem. Najczęściej cytomegalowirus pozostaje nieaktywny przez całe życie osoby będącej nosicielem i nie powoduje u niej żadnych objawów choroby.
Najczęściej wirus powodujący cytomegalię uaktywnia się w okresie obniżonej odporności. Może on powodować powiększenie węzłów chłonnych, wątroby i śledziony, gorączkę, biegunkę, nudności, wysypkę, a także zapalenie gardła.
Zakażenie jest szczególnie niebezpieczne w okresie ciąży, gdyż cytomegalia może być przyczyną poronienia lub przedwczesnego porodu. Jeśli kobieta ciężarna zachoruje, płód może zarazić się od niej poprzez łożysko lub w czasie porodu. Często jest to powodem porodu dziecka martwego lub z wadami wrodzonymi. Wady te mogą dotyczyć układu moczowego, pokarmowego, krążenia, a także ośrodkowego układu nerwowego oraz wzroku i słuchu.
Zdrowa osoba może zarazić się od osoby chorej lub nosiciela poprzez:
- transfuzję krwi oraz transplantację narządów,
- bezpośredni kontakt z płynami ciała, takimi jak łzy, ślina, mocz, mleko, sperma,
- łożysko lub poród (zarażenie płodu od matki).
Osoba podejrzewająca u siebie cytomegalię powinna zgłosić się do lekarza i powiedzieć mu o swoich przypuszczeniach. Lekarz zleca badania krwi w kierunku cytomegalii. Jest to badanie IgM, za pomocą którego sprawdza się czy pacjent w danym momencie zmaga się z infekcją oraz IgG, które wykrywa, czy osoba badana przeszła cytomegalię w przeszłości.
Jeśli chodzi o leczenie cytomegalii to zazwyczaj organizm nie potrzebuje dodatkowego leczenia, gdyż sam potrafi poradzić sobie z wirusem. Czasami stosuje się leczenie przeciwwirusowe, głównie w przypadku zachorowań wśród dzieci, które nie mają w pełni wykształconej odporności.
