Objawy i leczenie tężca. Uważaj na urazy skóry

Tężec to choroba zakaźna układu nerwowego o ostrym przebiegu, bywa śmiertelna. Wywołują ją laseczki tężca, które serwują organizmowi dawkę toksyny tężcowej. W 80 procentach przypadków tężcem zarażamy się przez urazy skóry. Laseczki tężca przenikają nie tylko do wielkich ran. Wystarczą im nawet drobne otarcia, skaleczenia wręcz niewidoczne dla oczu. 

Czyhają na taką okazję w glebie, kurzu, wodzie oraz w przewodzie pokarmowym zwierząt. Ich zarodniki potrafią bardzo długo przetrwać poza organizmem, w który wnikają. 

Jednak zanieczyszczenie drobnego urazu kurzem, brudem, ziemią lub odchodami zwierząt - stwarza okazję do zainfekowania organizmu. Do takiego zakażenia może dojść również podczas porodu lub poronienia w niehigienicznych warunkach. Co istotne - tężcem nie można się zarazić od chorej osoby.

Będą one zależały od tego, z jaką postacią tężca mamy do czynienia. W postaci miejscowej choroby występuje ból, sztywność i skurcz mięśni w okolicy zranienia. W przypadku tężca uogólnionego objawy są niecharakterystyczne, co może powodować problemy z identyfikacją choroby. Rozdrażnienie, bóle głowy, uczucie napięcia w różnych grupach mięśniowych, drętwienia oraz mrowienia w okolicy zranienia.

 Występuje też charakterystyczny szczękościsk spowodowany skurczem mięśni twarzy, tworzący tzw. uśmiech sardoniczny. Im bardziej rozwija się tężec, tym bardziej nasilają się objawy, takie jak sztywność karku, zaburzenia połykania, skurcz mięśni grzbietu powodujący odgięcie ciała ku tyłowi. 

Pojawiają się też drgawki tak silne, że mogą spowodować złamania kręgosłupa, wylewy do mięśni oraz uszkodzenia języka. W przypadku trzeciej, mózgowej postaci tężca, zostają porażone nerwy twarzy i głowy.

Poddanie się szczepieniu, staranne dezynfekowanie ran, środki ostrożności i higieny osobistej i  ostrożność w pracach w ogrodzie - to środki konieczne, by uniknąć tężca.