Osteopatia - gałąź medycyny niekonwencjonalnej. Z czym iść do osteopaty?

Osteopatia to metoda leczenia zaliczana do medycyny niekonwencjonalnej. Jej początki sięgają 1874 roku. Wtedy to właśnie jej twórca - amerykański lekarz Andrew Taylor Still - powołał do życia Amerykańskie Towarzystwo Osteopatii. Instytucja ta do dziś uważana jest za jeden z najważniejszych ośrodków osteopatii na świecie. Nieco później, bo w 1917 roku, osteopatia zaczęła rozwijać się także w Europie. Pierwszą placówką była Brytyjska Szkoła Osteopatii w Londynie. 

Do Polski osteopatia dotarła stosunkowo późno, bo dopiero w 2003 roku. Pierwszym ośrodkiem była Podkowiańska Wyższa Szkoła Medyczna. Dwa lata później, w 2005 roku, powstało zaś Towarzystwo Osteopatów Polskich (TOP), które należy do Europejskiej Federacji Osteopatów (EFO).

Osteopatia opiera się na terapii manualnej. Oznacza to, że zarówno do postawienia diagnozy, jak i późniejszego leczenia wykorzystuje się dłonie. Osobą, która prowadzi leczenie, jest osteopata. Warto wyjaśnić, że jest to osoba kompetentna, która ukończyła odpowiednie szkolenia i kursy. To niezwykle istotne, ponieważ wiele osób błędnie traktuje osteopatię na równi ze znachorstwem. Należy wiedzieć, że osteopatami bardzo często zostają fizjoterapeuci lub lekarze medycyny. Wykorzystują oni takie techniki jak m.in. manipulacje (obniżenie ciśnienia w jamie stawowe), odwijanie powięziowe, mobilizacje stawów czy pobudzanie mięśni przez chorego. Przed rozpoczęciem terapii pacjenci zwykle kierowani są na podstawowe badania, np. rezonans magnetyczny czy RTG.

Uważa się, że większość stosowanych przez osteopatów technik nie ma na celu trwałego wyleczenia, a jedynie zminimalizowanie bólu i poprawienie komfortu pacjenta.

Osteopatia opiera się na trzech głównych założeniach:

1. Organizm jest całością.

2. Konieczne jest zachowanie homeostazy pomiędzy ciałem fizycznym i psychiką.

3. Organizm ma zdolność do samoleczenia i autoregeneracji.

Istnieje wiele wskazań do osteopatii. Każdy przypadek jest jednak indywidualny i należy go dokładnie skonsultować z lekarzem. Poniżej przedstawiamy najpowszechniejsze wskazania do osteopatii:

• migreny i częste bóle głowy,
• dolegliwości stawów skroniowo-żuchwowych,
• dyskopatia,
• rwa kulszowa,
• stany pourazowe i przeciążeniowe,
• wady postawy,
• bolesne miesiączkowanie,
• endometrioza,
• szumy w uszach,
• kolki,
• zaparcia,
• asymetrie ciała u niemowląt,
• plagiocefalia,
• astma,
• lumbago.

Innym wskazaniem do wizyty u osteopaty mogą być zespoły bólowe kobiet w ciąży i profilaktyka okołoporodowa, a także zaburzenia psychiczne. Chodzi m.in. o nerwicę, depresję i zespoły lękowe.

Osteopatia uważana jest za bezpieczną i nieinwazyjną metodę leczenia. Istnieją jednak pewne przeciwwskazania do terapii. To przede wszystkim zagrożona ciąża, ciężkie stany chorobowe oraz bardzo zaawansowane zaburzenia psychiczne, które utrudniać mogą terapię i nawiązanie kontaktu z pacjentem.

Istotną kwestią jest również doświadczenie osteopaty. Tak jak zostało już napisane - osteopatami najczęściej zostają lekarze i fizjoterapeuci. Niestety nie jest to reguła. Aktualnie nie ma w Polsce żadnych regulacji dotyczących zawodu osteopaty, co niestety skutkuje tym, że na rynku z powodzeniem funkcjonują także osoby całkowicie nieprzygotowane do wykonywania zawodu. Z tego powodu, rozpoczynając leczenie, warto zwrócić uwagę na kompetencje i wykształcenie osoby, która będzie się nami zajmowała.

Osteopatia nie jest refundowana w ramach NFZ. Cena prywatnej wizyty waha się od 100 do 200 zł. Ile zabiegów należy wykonać? Trudno powiedzieć. Wszystko zależy od schorzenia. W przypadku niektórych urazów i dolegliwości wystarczające są 2-3 spotkania z osteopatą. Inne leczy się tygodniami.

Czytaj także: 

Lekceważą kręgosłup. Potem dowiadują się, że nie da się tego wyleczyć

Osteopatia czaszkowa pomaga niemowlakom

Co może być przyczyną bólu kręgosłupa?