Somnambulizm czyli lunatyzm - objawy i leczenie
Somnambulizm (sennowłóctwo) jest to zaburzenie snu określane często jako lunatyzm. Jego przyczyny są trudne do ustalenia, mogą o jego występowaniu decydować czynniki genetyczne.
Ze względu na podejrzenie innych schorzeń objawiających się w podobny sposób należy regularne epizody lunatyzmu skonsultować z lekarzem.
Przeważnie jeszcze w pierwszej części snu dochodzi do wstawania z łóżka i spacerowania. Może wówczas taka osoba ubierać się, a nawet jeść. Oczy ma otwarte, więc przemieszczanie się nie jest w żaden sposób utrudnione, mimo że nadal człowiek ten nie został wybudzony ze snu.
Takie epizody mogą się pojawić nawet kilkukrotnie w ciągu jednej nocy. Osoba lunatykująca nie reaguje na żadne polecenia i trudno ją zbudzić. W takich stanach twarz ma całkowicie obojętną. Nie pamięta ani tych epizodów, ani co się podczas nich działo.
Diagnozowanie opiera się na wywiadzie z pacjentem i jego bliskimi. Pytania mogą dotyczyć również okresu dzieciństwa, jeżeli wówczas też występował somnambulizm. Z badań laboratoryjnych można wykonać polisomnografię, która trwa minimum cztery noce. Przy sennowłóctwie ważne jest wykluczenie napadów padaczkowych, które czasem objawiają się w podobny sposób.
Leczenie głównie opiera się na psychoterapii i nauce technik psychologicznych radzenia sobie ze stresem, technik relaksacyjnych. Farmakologię stosuje się ostrożnie i z umiarem. W niektórych przypadkach zaleca się leki z grupy benzodiazepin, ale tylko w krótkich okresach czasu, bo działają uzależniając.
Czasem pomagają preparaty antydepresyjne. Somnambulizm występujący u dzieci może w dorosłym życiu przechodzić samoistnie lub pojawiać się sporadycznie, co nie stanowi konieczności podjęcia leczenia.
U części osób, u których pojawia się somnambulizm, występują we śnie również zaburzenia oddychania. W takich przypadkach samo wyleczenie problemów oddechowych może wyeliminować ten problem, dlatego należy zawsze wykonać również badania diagnostyczne i w tym kierunku.
