Tachykardia u dzieci
Tachykardią, częstoskurczem lub tachyarytmią, nazywamy zbyt szybki rytm serca. By stwierdzić tachykardię, serce powinno powyżej 100 uderzeń na minutę. Tachykardia nie zawsze jest objawem choroby. Rytm serca może wzrosnąć w efekcie zdenerwowania lub wysiłku fizycznego.
Drugim czynnikiem pozwalającym określić, że mamy do czynienia z tachykardią, jest to, skąd płyną impulsy pobudzające skurcze. Zwykle są one wytwarzane w węźle zatokowym. W przypadku tachykardii pochodzą z innych miejsc w sercu i nie są efektywne.
Serce bijąc szybko i chaotycznie, nie napełnia w prawidłowy sposób komór krwią pomiędzy skurczami, co w efekcie prowadzi do zmniejszenia jego wydolności, a w skrajnych przypadkach może spowodować całkowite zatrzymanie krążenia.
Poważne zaburzenia pracy serca mogą wystąpić już w życiu płodowym malucha. Tachykardię diagnozuje się u 1-2% płodów. Jej źródłem mogą być zarówno nieprawidłowości w budowie układu bodźcoprzewodzącego, wady i guzy serca oraz procesy zapalne u płodu. Ale tachykardia może też mieć swą przyczynę w matce.
Jej przewlekłe choroby, stosowanie niektórych leków oraz nieprawidłowości łożyska mogą skutkować właśnie tachykardią u nienarodzonego dziecka. Zarówno tachykardia, jak i bradykardia (zwolnienie rytmu serca) mogą być bardzo groźne, wymagają leczenia, a czasem nawet przyspieszenia porodu.
W odróżnieniu od dorosłych, tachykardia u dzieci to najczęściej objaw choroby. Najczęściej wskazuje się źródła zaburzeń rytmu serca w niewydolności oddechowej i/lub krążeniowej, prowadzące do niedotlenienia, kwasicy i/lub niskiego ciśnienia tętniczego krwi.
Kardiomiopatia, zapalenie mięśnia sercowego, zabieg kardiochirurgiczny, sprzyjają pojawieniu się tachykardii u dziecka.
