Silne niedobory magnezu wywołują tajemniczą chorobę. Objawy są mylące

Tężyczka utajona uważana jest za chorobę psychosomatyczną, a więc taką, na której powstanie i przebieg mają wpływ czynniki psychologiczne, takie jak przewlekły stres. Z dostępnych badań wynika, że chorują na nią przede wszystkim osoby młode (pierwsze objawy pojawiają się przed 30. rokiem życia), w przeważającej mierze kobiety. 

Specjaliści zajmujący się leczeniem tężyczki utajonej zwracają uwagę na pewne cechy osobowości, które predysponują do zachorowania. Są to, m.in., perfekcjonizm, skłonność do rywalizacji i agresji, które łączą się z brakiem umiejętności radzenia sobie ze stresem i życiem w stanie nieustannego napięcia.

Do najczęściej występujących objawów fizycznych tężyczki utajonej należą:

• mrowienia i drętwienia kończyn i twarzy (parestezje),
• skurcze kończyn (zwłaszcza nóg),
• opasujące bóle klatki piersiowej (wraz z "kłuciem" w okolicy serca),
• zawroty głowy, uczucie zmęczenia, które nie mija po odpoczynku, zasłabnięcia,
• problemy z żołądkiem (bóle w nadbrzuszu).

Cechą charakterystyczną tężyczki utajonej jest również występowanie objawów psychicznych, od duszności, uczucia guli w gardle (globus histericus) i rozdrażniania na  bezsenności i atakach paniki kończąc. Z powodu występowania tak wielu, pozornie niezwiązanych ze sobą, objawów, postawienie trafnej diagnozy może zająć sporo czasu.

Główną przyczyną organiczną jest silny niedobór magnezu (hipomagnezemia), któremu mogą towarzyszyć niedobory wapnia (choć te częstsze są w przypadku tężyczki jawnej, związanej z usunięciem przytarczyc) i potasu. Jednak nawet prawidłowe wyniki podstawowych badań laboratoryjnych nie wykluczają tężyczki, ponieważ mimo tego, że poziom magnezu we krwi jest normie, może brakować go w tkankach. Z tego powodu specjaliści rozszerzają diagnostykę o dodatkowe badania.

W diagnostyce tężyczki utajonej najważniejsze jest badanie EMG (próba ischemiczna), czyli badanie nadpobudliwości nerwowo-mięśniowej.

Samo badanie jest bezbolesne i trwa około 15-20 minut. Najpierw w mięsień biegnący między palcem wskazującym a kciukiem wprowadza się cienką elektrodę igłową, a następnie na ramieniu umieszcza opaskę uciskową, której celem jest zablokowanie dopływu krwi do tkanek. Kiedy pacjent zgłosi drętwienie ręki (zazwyczaj po ok. 10 minutach), lekarz zdejmuje opaskę i sprawdza, czy pojawiły się objawy charakterystyczne dla tężyczki utajonej. Wyniki próby ischemicznej dostępne są od razu. Badanie można przeprowadzić zarówno na NFZ (potrzebne jest skierowanie od neurologa), jak i prywatnie (ceny wahają się w granicach 150-250 złotych).

Diagnozowaniem i leczeniem tężyczki utajonej zajmuje się neurolog. Podstawą jest wyrównanie poziomu magnezu, ew. potasu i wapnia. O tym, jak długo należy przyjmować leki decyduje lekarz, nie tylko na podstawie wyników badań laboratoryjnych, ale i istniejących objawów (ze względu na wspomniane niedobory magnezu w tkankach). 

Zdarza się, że pacjent kierowany jest także do psychiatry, który dobiera leki przeciwlękowe i wyciszające (zwłaszcza, jeśli chory cierpi na ataki paniki, agorafobię, problemy ze snem). 

Coraz częściej mówi się także o korzyściach płynących z podjęcia psychoterapii, na której pacjenci uczą się technik relaksacyjnych (takich jak progresywna relaksacja mięśni Jacobsona, trening autogenny Schultza) czy adaptacyjnych metod radzenia sobie ze stresem (ponieważ u osób długotrwale zestresowanych na ogół występują niedobory magnezu).

Tężyczka utajona dobrze poddaje się leczeniu, jednak należy pamiętać, że bez zmiany stylu życia objawy mogą powracać. Dlatego chorzy powinni, nawet w okresach remisji, pozostawać pod stałą kontrolą lekarza.

CZYTAJ TAKŻE:

Czym fibromialgia? Tajemnicza choroba powoduje ból całego ciała

Choroba stawów najpierw przypomina... depresję. Młoda pacjentka wylicza objawy