Badanie stężenia przeciwciał anty-TPO - kiedy badać?
Anty-TPO to przeciwciała przeciwtarczycowe skierowane przeciwko peroksydazie tarczycowej TPO. Jej główną rolą jest synteza hormonów tarczycy, czyli tyroksyny (T4) i trójjodotyroniny (T3), ponadto TPO katalizuje utlenianie jodu i odpowiada za jodowanie reszt tyrozyny i sprzęganie jodotyrozyny w tyroksynę i trójodotyroninę. Innymi słowy i w dużym uproszczeniu - bez niech hormony tarczycy nie mają szans działać prawidłowo. Obecność przeciwciał anty-TPO we krwi jest sygnałem świadczącym o tym, że organizm sam atakuje tarczycę, co ma miejsce w przebiegu chorób autoimmunologicznych, w tym choroby Hashimoto.
Przeciwciała anty-TPO produkowane są przez układ odpornościowy, który komórki tarczycy uznaje za zagrożenie i próbuje je zniszczyć za pomocą tych przeciwciał. W wyniku tego procesu następuje uszkodzenie komórek tarczycy i tym samym zaburzenie jej normalnej pracy. Przejawia się to w postaci nadczynności, niedoczynności lub zapalenia tarczycy.
Trudno określić normy i prawidłowe wartości dla tego badania. Wyniki badania mogą zależeć od różnych czynników - płci, wieku, metody badania w danym laboratorium. Stwierdzenie obecności przeciwciał anty-TPO nie wystarcza do zdiagnozowania choroby, ponieważ u osób zdrowych występuje nieraz ich podwyższone stężenie. Samo istnienie przeciwciał świadczy tylko o zaburzeniach układu odpornościowego, nie dowodzi istnienia choroby wywołanej przez te zaburzenia.
Badanie stężenia przeciwciał anty-TPO wykonuje się najczęściej razem z badaniem stężenia tyreoglobuliny oraz w przypadku niepokojących wyników innych badań tarczycowych (TSH, FT4, FT3).
Badania przeciwciał anty-TPO nie przeprowadza się na czczo, ale - podobnie jak wszystkie badania związane z diagnostyką chorób tarczycy - najdokładniejszy wynik gwarantuje pobranie krwi rano. Z żyły pobierana jest krew, do tego najczęściej wykorzystuje się żyłę łokciową. Jeśli ktoś leczy się na choroby tarczycy i przyjmuje hormony, przez badaniem powinien pominąć tabletkę.
Skierowanie na badanie przeciwciał anty-TPO, wraz z innymi badaniami, dostaniemy w przypadku podejrzenia niedoczynności lub nadczynności tarczycy. Obecność przeciwciał anty-TPO we krwi jest sygnałem świadczącym o tym, że organizm sam atakuje tarczycę, co ma miejsce w przebiegu chorób autoimmunologicznych, w tym choroby Hashimotio. Znaczący wzrost poziomu przeciwciał anty-TPO jest cechą charakterystyczną przewlekłego zapalenia tarczycy (choroba Hashimoto) oraz choroby Gravesa-Basedowa.
Niski poziom przeciwciał anty- TPO może objawiać się przy innych chorobach: cukrzycy typu I, reumatoidalnym zapaleniu stawów, raku tarczycy.
Nie leczy się przeciwciał anty-TPO - ich oznaczenie jest pomocne w diagnostyce innych schorzeń, które wymagają specjalnej terapii np. leczenia hormonalnego w przypadku zapalenia tarczycy.
CZYTAJ TAKŻE:
