Na co nie dostaniesz skierowania u lekarza rodzinnego?

Bardzo często, aby móc odwiedzić specjalistę, konieczne będzie skierowanie uzyskane od lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub innego udzielającego świadczeń w ramach NFZ. Istnieją jednak pewne wyjątki. Zgodnie z art. 57 dotyczącego prawa do świadczeń specjalistycznych na podstawie skierowania, skierowanie od lekarza NFZ nie jest konieczne w przypadku specjalistów takich jak: 

• dentysta; 
• onkolog; 
• psychiatra; 
• wenerolog; 
• ginekolog i położnik. 

Oprócz tego, korzystanie ze świadczeń bez skierowania od lekarza jest możliwe dla niektórych osób spełniających określone kryteria. Ich lista również została wyszczególniona w art. 57 dotyczącym prawa do świadczeń specjalistycznych na podstawie skierowania. 

Kto nie potrzebuje skierowania od lekarza? Są to między innymi: 

• osoby zakażone wirusem HIV; 
• osoby chore na gruźlicę; 
• inwalidzi wojenni, osoby represjonowane, kombatanci i żołnierze zastępczej służby wojskowej; 
• cywilne niewidome ofiary działań wojennych; 
• osoby uzależnione; 
• uprawnieni żołnierze lub pracownicy w zakresie leczenie urazów nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami kraju. 

Poza tym, jeżeli podczas badań przesiewowych u dzieci stwierdzono choroby wrodzone, to w ich przypadku udzielanie specjalistycznych świadczeń także nie wymaga skierowania. To samo dotyczy przypadków realizowania świadczeń zdrowotnych psychologicznych, psychoterapeutycznych i środowiskowych u dzieci i młodzieży. 

Lekarz rodzinny, w ramach świadczenia usług zdrowotnych na NFZ, może dać skierowanie na badania specjalistyczne, jednakże tylko w określonych warunkach. Wszelkie wytyczne dotyczące rodzaju zlecanych badań są zawarte w ustawie o Powszechnym Ubezpieczeniu Zdrowotnym. Lekarz rodzinny musi najpierw sam zbadać pacjenta, by mieć przesłanki ku temu, by skierować go na określone badanie. 

W przypadku, gdy pacjent przychodzi do lekarza rodzinnego z chęcią otrzymania skierowania w celu wykonania badań profilaktycznych, to niestety lekarz może mu go nie dać. Inaczej sprawa wygląda, gdy pacjent jest w grupie podwyższonego ryzyka - na przykład, gdy cierpi na otyłość. Wówczas lekarz może stwierdzić zasadność przeprowadzenia tego rodzaju badań i skierować na nie pacjenta. 

Lekarz rodzinny nie wystawi również skierowania na specjalistyczne badania, które mogą wykraczać poza jego dziedzinę. W tym przypadku najpierw wystawia skierowanie do odpowiedniego lekarza specjalisty (np. neurologa, kardiologa, itp.), który może mieć szerszą wiedzę na temat konkretnego rodzaju schorzeń. Wówczas może on zlecić wykonanie badań takich jak na przykład rezonans magnetyczny czy tomografia komputerowa głowy.

Przeczytaj też:

Myślisz o diecie? Nim zaczniesz gubić kilogramy, wykonaj badania z tej listy

Ustalono najlepszy wiek na zajście w ciążę. Naukowcy: jest mniejsze ryzyko wad płodu

Kiedy trzeba sprawdzić poziom witaminy D? Te objawy to sygnał do badania