ZUM - zakażenie układu moczowego. Jak przebiega u dzieci?

Przyczyny zakażenia układu moczowego u, wszystkich pacjentów, dzieci i dorosłych, w większości przypadków są wywołane tą samą przyczyną - bakterią Escherichia coli (E. coli), zwaną też pałeczką okrężnicy (dotyczy to ok. 85 proc. zakażeń). W normalnych warunkach bytuje ona w jelitach, gdzie m.in. wspiera proces rozkładu pokarmu. Jeśli jednak dostanie się w okolice cewki moczowej, o co nietrudno, zwłaszcza podczas pewnych błędów popełnianych przy czynnościach higienicznych, z odbytu dostaje się do ujścia cewki moczowej, gdzie jej obecność jest niepożądana - wywołuje zakażenie.

Kobiety i dziewczynki są bardziej narażone na ZUM, z uwagi na mniejszą odległość od odbytu i cewki moczowej, a także dlatego, że ich cewka moczowa jest krótsza. Dzieci obojga płci noszące pieluszki są narażone szczególnie, ponieważ wnętrza pieluch łatwo ulegają zabrudzeniom - bakteria E. coli znajdująca się w kale w takich warunkach bez problemu przedostaje się do cewki moczowej.

Aby do tego nie dopuścić, należy często zmieniać pieluszki, a przemywając okolice intymne dzieci przy tych okazjach należy myć je w kierunku odbytu, a nie odwrotnie (dotyczy to w szczególności dziewczynek).

Zakażenia układu moczowego manifestują się w sposób bardziej "typowy" dopiero u dzieci starszych. U noworodków, niemowląt i maluchów w wieku poniemowlęcym objawy są dość niespecyficzne i mogą zmylić najbardziej uważnego rodzica. Są to bowiem najczęściej:

• podwyższona temperatura ciała (albo wręcz wysoka gorączka);
• bóle brzucha, tkliwość brzucha, kolka jelitowa;
• brak apetytu;
• nudności, wymioty;
• biegunka;
• rozdrażnienie, płaczliwość;
• niechęć do zabawy i podejmowania aktywności;
• senność, apatia.

Objawy zakażenia układu moczowego u dzieci starszych przypominają te, z którymi borykają się dorośli, a są to m.in.:

• stan podgorączkowy lub gorączka;
• bolesne szczypania podczas oddawania moczu;
• uczucie parcia na pęcherz i bolesne oddawanie tylko kilku kropel moczu;
• niekiedy częstomocz;
• mimowolne oddawanie moczu, zwłaszcza przez sen (dzieci często sygnalizują, że "śniło im się, że były w toalecie");
• bolesność okolicy lędźwiowej;
• ciemniejsze zabarwienie moczu;
• zmiana zapachu moczu (wyczuwalny w nim bywa zapach amoniaku).

Jeśli u dziecka wystąpią opisane wyżej objawy, należy udać się z nim do lekarza. Samodzielne rozpoznanie ZUM u najmłodszych dzieci jest prawie niemożliwe, nie mówiąc już o tym, że w przypadku maluchów nie jest to choroba, którą powinno się leczyć domowymi sposobami. Pediatra najprawdopodobniej zleci wykonanie posiewu moczu. Zadaniem rodzica będzie zebranie moczu dziecka do jałowego pojemnika z apteki. Przed pobraniem należy umyć dziecku okolice krocza i złapać tzw. mocz środkowy - oznacza to, że najpierw niewielką ilość moczu dziecko oddaje do nocnika (młodsze - na pieluszkę), a dopiero kolejna jego partia ma być złapana do pojemnika.

Leczenie polega na antybiotykoterapii - w przypadku potwierdzenia zakażenia układu moczowego stosuje się wyłącznie leki przepisane przez lekarza, specyfiki apteczne sprzedawane bez recept, którymi niekiedy leczą się dorośli, nie nadają się dla najmłodszych. 

Ponieważ zdecydowana większość przypadków ZUM wywoływana jest przez wspomnianą już pałeczkę okrężnicy, przepisuje się popularny antybiotyk, który powinien poradzić sobie z zakażeniem. Jeśli jednak wyniki wykonanego posiewu moczu będą wskazywały na to, że winny jest zupełnie inny patogen, lekarz dobierze inny środek, działający na tę konkretną bakterię.

Zobacz także:

Które zioła naprawdę mają właściwości lecznicze?

Kamienie milowe w rozwoju dziecka - znasz je wszystkie?