Które zioła naprawdę mają właściwości lecznicze?
Ludzkość od dawna wykorzystuje zioła, na wiele schorzeń. To, że naukowcy zajmujący się farmakologią wciąż pracują nad wymyślaniem i udoskonalaniem leków, nie oznacza, że rośliny te nie znajdują już żadnego zastosowania w leczeniu niektórych przypadłości. Pamiętaj jednak, że nic nie zastąpi wizyty u specjalisty, a picie naparów z zebranych przez siebie ziół może być niebezpieczne. Oto kilka z nich, które naprawdę mają właściwości lecznicze.
Melisa kwitnie w lipcu i sierpniu. Lecznicze działanie wykazują górne części łodygi, włącznie z kwiatami i liśćmi. Torebki herbaciane nie są najlepszym rozwiązaniem, lepiej zdecydować się na posadzenie swojej rośliny. Melisę wykorzystuje się jako środek uspokajający, poza tym działa ona rozkurczowo na mięśnie jelit, poprawia łaknienie i trawienie, działa przeciwbólowo, wzmacnia pamięć, łagodzi bóle menstruacyjne. Zaleca się sporządzanie naparu z melisy lub herbatki w formie odwaru.
Mimo że mniszek lekarski jest łatwo dostępny, nie należy go zrywać w miejscach narażonych na zanieczyszczenia i opryski chemiczne. Zbieramy zarówno korzeń, jak i liście oraz kwiaty - każda część mniszka lekarskiego ma odrębne właściwości lecznicze. Stosowanie rośliny jest wskazane zwłaszcza w schorzeniach wątroby i przewodów żółciowych. Poza tym poprawia ona krążenie, oczyszcza krew i ma działanie moczopędne. Do jednostek chorobowych, w których możemy stosować mniszek lekarski, zalicza się: anemię, szkorbut, marskość wątroby, żółtaczkę, zapalenie jelita cienkiego i reumatyzm. Mleczko mniszka lekarskiego jest wykorzystywane do likwidacji kurzajek. Roślina używana jest w postaci odwaru, syropu i suszu.
Dziurawiec zwyczajny, zwany też zielem świętego Jana, jest rośliną wieloletnią, u której działanie lecznicze wykazują kwitnące wierzchołki. Znajduje zastosowanie w leczeniu chorób wątroby i układu pokarmowego, w tym wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, stanach zapalnych żołądka i zapaleniu nerek. To zioło stosuje się także w przeciwdziałaniu depresji i lękom. Stosowanie zewnętrzne dziurawca zwyczajnego przynosi ulgę w oparzeniach, wrzodach i stłuczeniach zewnętrznych. Z dziurawca zwyczajnego sporządza się zwykle odwary i nalewki.
Można go kupić zarówno w aptekach, jak i w sklepach zielarskich. Wykazano, że sok z glistnika ma działanie bakteriobójcze i wirusobójcze, zwykle jest używany do zwalczania kurzajek. Uśmierza bóle brzucha, bóle miesiączkowe oraz te związane z kolką. Glistnik jaskółcze ziele najczęściej przygotowuje się w formie naparów.
Krwawnik pospolity występuje powszechnie na terenie całej Polski. Działanie lecznicze wykazuje górna część rośliny. Polega ono na poprawie przemiany materii, działaniu przeciwskurczowym i przeciwzapalnym oraz na udrażnianiu dróg moczowych i zapobieganiu kamicy nerkowej. Ze względu na powyższe właściwości po to zioło sięgają szczególnie osoby cierpiące na bóle brzucha, bolesne miesiączkowanie, upławy i mające bolesne objawy menopauzy. Krwawnik pospolity wykazuje zdolność do tamowania krwi. Stosowany jest zwykle w postaci naparu.
Rumianek zna chyba każdy. Jego nieocenione właściwości przynoszą ulgę w walce z dolegliwościami ze strony żołądka, w bólach głowy, bezsenności oraz schorzeniach skóry. Zdecydowanie największą popularnością cieszy się napar z rumianku, wykorzystywany w przypadku pojawienia się jęczmienia. Zrywamy sam kwiatostan, tuż pod łebkiem rośliny. Po wysuszeniu rumianek nie powinien stracić swojego naturalnego koloru.
Działanie lecznicze wykazują liście mięty. Po ich zebraniu należy suszyć je w zacienionym pomieszczeniu, żeby nie straciły swoich właściwości. Picie naparu z mięty zaleca się osobom cierpiącym na kolkę jelitową, bóle brzucha, wymioty, biegunki i bolesne menstruacje. Poza wymienionymi należy podkreślić wykazywane przez miętę działanie odstraszające owady. Mięty nie powinno stosować się w nadmiernej ilości. Najpopularniejszą formą spożywania tego zioła jest picie naparu.
Czytaj także:
Podbija polski rynek. Uważana jest za cudowny środek na wiele schorzeń
