Schorzenia skóry
Mianem liszaja najczęściej określa się liszaj płaski, który powoduje swędzące i błyszczące zmiany na skórze. W czasie trwania choroby na ciele pojawiają się sinofioletowe grudki.
Pierwsze wykwity pojawiają się w okolicach zgięć nadgarstków i łokci, w fałdach skóry, na nogach lub tułowiu. Należy pamiętać, że chorobą nie można się zarazić. Nadal nie wiadomo, co jest przyczyną pojawiania się liszaja.
Liszaj płaski zazwyczaj ustępuje samoistnie i w dużej liczbie przypadków znika w czasie dwóch lat od wystąpienia pierwszych objawów. Aby zmniejszyć zmiany na skórze i zlikwidować świąd, stosuje się maści glikokortykosteroidowe. Osobom chorym zaleca się stosowanie maści przeciwgrzybicznych i przeciwbakteryjnych oraz dbanie o higienę skóry.
Wiele wskazuje, na to że choroba jest związana z niedomaganiem układu autoimmunologicznego, zakażeniem wirusem HBV lub HCV, cukrzycą, problemami na tle psychiczny, stresem lub działaniem niektórych leków.
Liszaj rumieniowaty
Występuje pod dwiema postaciami: przewlekłej skórnej oraz narządowej. Ten pierwszy pojawia się na skórze w postaci okrągłych blizn lub wysypek w kolorze brunatno-czerwonym w okolicy nosa, owłosionej skóry głowy i na powierzchni dłoni.
Odmiana narządowa jest chorobą o podłożu autoimmunologicznych. Organizm wytwarza przeciwciała skierowane przeciw zdrowym komórkom, co prowadzi do zmian narządowych.
Przyczyna występowania tego typu liszai nie jest dokładnie znana. Obecnie naukowcy uważają, że źródłem tej choroby mogą być problemy genetyczne, hormonalne lub wirusy. Leczenie jest trudne i długotrwałe, zazwyczaj przebiega w szpitalu.
Liszaj twardzinowy
Najczęściej dotyka okolic narządów płciowych i odbytu. Zdarza się, że występuje na piersiach i ramionach. Najczęściej chorują kobiety po menopauzie, dużo rzadziej dotyka mężczyzn. Na początku choroby pojawiają się małe, białe plamki, które są błyszczące i gładkie. W późniejszej fazie powiększają się, a skóra na nich staje się cienka i zmarszczona. Czasem mogą pojawić się blizny.
Lekarze nie są w stanie określić przyczyny powstawania tej choroby. Obecnie uważa się, że dużą rolę mogą odgrywać problemy hormonalne i zbyt wysoka aktywność układu odpornościowego. Podatność na tą chorobę może też być dziedziczona. Liszaj twardzinowy nie powoduje raka, ale skóra z bliznami po tej chorobie ma większe prawdopodobieństwo rozwoju raka.
Dużą skuteczność terapeutyczną uzyskuje się po zastosowaniu maści zawierających silnie działające glikokortykosteroidy z domieszką preparatów przeciwgrzybiczych i przeciwbakteryjnych. Wdrożenie takiego leczenia na skórę narządów moczowo-płciowych szybko daje poprawę kliniczną. Ponadto zaleca się przyjmowanie dużych ilości witaminy E.
