Nazywany jest witaminą B9. Ma mieć zbawienny wpływ na chorą tarczycę

Inozytol to organiczny związek z grupy alkoholi cukrowych, pochodną glukozy, który bywa nazywany "witaminą B8". Nie jest to jednak do końca trafne określenie, ponieważ substancja może być syntetyzowana w naszym ciele, a to przeczy definicji witaminy. W kontekście organizmu ludzkiego znaczenie ma mio-inozytol, czyli izomer wyizolowany w 1850 roku z ekstraktów mięśniowych przez Johanna Josepha Scherera. U człowieka duże stężenie inozytolu występuje w sercu i mózgu oraz w jajnikach. Co więcej, uznaje się, że wysoki poziom tej substancji w płynie pęcherzykowym jest markerem dobrej jakości komórek jajowych.

Inozytol ma szeroki zakres działań. Jest nie tylko składnikiem błon komórkowych, ale w swojej wolnej postaci uczestniczy w wielu procesach komórkowych, np. w produkcji przekaźników hormonów, przepuszczalności kanałów jonowych, reakcji na stres i kontroli szlaków sygnałowych glukozy. Ponadto wchodzi w skład spermy. 

Dowiedziono, że mio-inozytol zwiększa wrażliwość na insulinę, dlatego jest stosowany w leczeniu zespołu policystycznych jajników (PCOS) oraz zaburzeń płodności.

Mio-inozytol odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu tarczycy i chorobach autoimmunizacyjnych: bierze udział w sygnalizacji komórkowej, a dokładniej, jako wtórny przekaźnik, reguluje aktywność wielu hormonów, w tym TSH, tj. hormonu wydzielanego przez przysadkę mózgową, który m.in. wzmaga przepływ krwi przez ten narząd, a także zwiększa wydzielanie hormonów tarczycy - T4 i T3: tyroksyny i trójjodotyroniny. Naukowcy udowodnili, że podawanie mio-inozytolu skutecznie obniża poziom TSH, przeciwciał anty-TPO i anty-Tg, a także reguluje poziom hormonów tarczycy oraz poprawia samopoczucie.

Mio-inozytol jest niezbędny do produkcji H2O2, potrzebnego do syntezy hormonów tarczycy. W rezultacie wyczerpanie tego związku lub zaburzenie inozytolowego szlaku sygnalizacji TSH może predysponować do rozwoju niektórych chorób tarczycy, w szczególności do niedoczynność tarczycy. W kilku badaniach klinicznych wykazano, że po leczeniu mio-inozytolem i selenem poziomy TSH znacznie obniżyły się u pacjentów z subkliniczną niedoczynnością tarczycy z lub bez autoimmunologicznego zapalenia tarczycy. Redukcji TSH towarzyszył też spadek przeciwciał przeciwtarczycowych. Co więcej, suplementacja mio-inozytolem wydaje się również wpływać na zmniejszenie rozmiaru guzków tarczycy o charakterze łagodnym.

Wciąż trwają badania dotyczące zastosowania mio-inozytolu w leczeniu choroby Hashimoto. Wyniki zdają się być obiecujące, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego przyjmowania selenu. Uważa się, że odpowiedni poziom tych związków chroni komórki tarczycy przed działaniem cytokin lub nadtlenku wodoru (H2O2) - czyli czynników mogących powodować stan zapalny czy martwicę komórek tarczycy. Połączenie inozytolu z selenem ma również zapobiegać progresji choroby Hashimoto do niedoczynności tarczycy.

Przeprowadzono badanie, w którym pacjenci ci zostali podzieleni na trzy grupy: nieleczona, leczona tylko selenem i leczona połączeniem selenu z inozytolem. Ocena wyników została przeprowadzona na początku badania oraz po sześciu i dwunastu miesiącach. W porównaniu do początkowej wartości, poziom TSH wzrósł istotnie u nieleczonych pacjentów, ale zmniejszył się o 31 proc. i 38 proc. odpowiednio u pacjentów leczonych selenem oraz selenem i inozytolem. Warto też dodać, że w ostatniej grupie obserwowano wcześniejsze zmniejszenie TSH w porównaniu do grupy leczonej samym selenem.

Pomimo szerokiego zastosowania klinicznego, wciąż nie poznano wszystkich potencjalnych działań i efektów ubocznych, wynikających z przyjmowania tego związku. Zazwyczaj obserwuje się dolegliwości ze strony układu pokarmowego o łagodnym nasileniu takie jak: nudności, wzdęcia i biegunka. Niemniej leczenie inozytolem generalnie uważa się za bezpieczne. 

Choć zauważa się, że stosowanie inozytolu może mieć pozytywny wpływ na pracę tarczycy, dr hab. n. med. Ernest Kuchar, specjalista chorób zakaźnych, kierownik Kliniki Pediatrii z oddziałem Obserwacyjnym Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz ekspert Grupy Luxmed, zwraca uwagę, że to jeszcze nie pora, by przepisywać go pacjentom.

- Inozytol pełni funkcję wtórnego przekaźnika. Wymaga przyjmowania sporych dawek, więc powinien być przyjmowany pod kontrolą lekarza. Dotychczas potwierdzono jego stosowanie w dwóch wskazaniach: zespole policystycznych jajników (PCOS) i depresji. Zbyt wcześnie, by zalecać inozytol w chorobach tarczycy, ponieważ nie dysponujemy wciąż wieloma rzetelnymi badaniami na ten temat - mówi w rozmowie z Interią ZDROWIE.

Poza tym, że inozytol jest wytwarzany w organizmie, może być także dostarczany z pożywieniem (znajduje się w nasionach, orzechach, owocach cytrusowych) lub w formie suplementu diety. Zwłaszcza ta ostatnia forma wydaje się wyjątkowo kusząca, ze względu na łatwą dostępność i zachwalane przez producentów skutki zdrowotne. Jeśli jednak zależy ci na faktycznej poprawie stanu zdrowia, skonsultuj się z lekarzem. Specjalista zleci wykonanie odpowiednich badań i zaleci właściwą terapię, zgodną z aktualną wiedzą medyczną, taką, by była skuteczna, a jednocześnie bezpieczna.

CZYTAJ TAKŻE:

Schudła 25 kilo mimo choroby tarczycy. Oto, co radzi innym

Nietypowy objaw chorej tarczycy. "Hashimotki" dobrze to znają

Te rady da ci dobry endokrynolog. Tarczyca odżyje, objawy niedoczynności ustąpią

Źródła:

1. Norido M. , Basciani S. , Myo-inositol plus selenium supplementation restores euthyroid state in Hashimoto’s patients with subclinical hypothyroidism, European Review for Medical and Pharmacological Sciences, 2017

https://www.europeanreview.org/wp/wp-content/uploads/051-059-Myo-inositol-and-selenium-restore-euthyroid-state.pdf

2. Benvenga S, Nordio M, Laganà AS, Unfer V. The Role of Inositol in Thyroid Physiology and in Subclinical Hypothyroidism Management. Front Endocrinol (Lausanne). 2021

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34040582/

3. Pace C, Tumino D, Russo M, Le Moli R, Naselli A, Borzì G, Malandrino P, Frasca F. Role of selenium and myo-inositol supplementation on autoimmune thyroiditis progression. Endocr J. 2020

https://www.jstage.jst.go.jp/article/endocrj/67/11/67_EJ20-0062/_article

4. Carlomagno G, Unfer V. Inositol safety: clinical evidences. Eur Rev Med Pharmacol Sci. 2011,

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21845803