Błonica zagraża przede wszystkim dzieciom. Szczepienie jest obowiązkowe

Błonica, inaczej dyfteryt, to poważna choroba zakaźna. Nieleczona doprowadzić może nawet do zgonu. Najskuteczniejszą ochroną przed błonicą są szczepionki - ryzyko zachorowania osób zaszczepionych jest minimalne. W Polsce szczepienie to jest obowiązkowe. Co trzeba wiedzieć o tej chorobie? Poniżej znajdziesz wszystkie najważniejsze informacje.

Błonica (dyfteryt) - przyczyny

Błonica (inaczej dyfteryt, krup lub dławiec) to choroba zakaźna, którą wywołuje bakteria moczugowca błonicy. Choroba w zdecydowanej większości atakuje dzieci. Przed pojawieniem się szczepionki choroba cechowała się dużą śmiertelnością. W Polsce w latach 50. z powodu błonicy umierało każdego roku nawet kilka tysięcy pacjentów. Dziś sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Błonica od dłuższego czasu nie jest bowiem rozpoznawana w Polsce. Do największej liczby zachorowań dochodzi w krajach Azji, Afryki, Ameryki Środkowej i Europy Wschodniej. Chodzi przede wszystkim o kraje, w których występuje problem z dostępnością szczepionek. Według danych WHO w 2016 roku na całym świecie odnotowano 7097 przypadków błonicy.

Reklama

Jak dochodzi do zarażenia błonicą? Tak jak zostało już napisane - główną przyczyną choroby jest bakteria moczugowca błonicy. Do zarażenia dochodzi drogą kropelkową poprzez bezpośredni kontakt z chorym lub nosicielem, a także poprzez używanie rzeczy, które należały do chorego. Chodzi przede wszystkim o sztućce, pościel i ręczniki. Okres wylęgania choroby to ok. 2-5 dni. 

Warto zapamiętać, że błonicą można zarazić się także od zwierząt. Nosicielami choroby mogą być zarówno zwierzęta domowe, jak i wolno żyjące.

Błonica (dyfteryt) - rodzaje i objawy

Błonica ma zwykle ciężki przebieg, który może zakończyć się nawet zgonem pacjenta. Ogólne objawy choroby to głównie gorączka, ból gardła, podwyższone tętno, powiększenie węzłów chłonnych, niskie ciśnienie krwi i bladość. Reszta objawów zależy od typu błonicy.

Wyszczególnić można kilka rodzajów choroby. To:

  • błonica gardłowa - to najczęściej występująca błonica. Cechuje się charakterystycznym, białym, nalotem na migdałkach. W jej przebiegu wystąpić może też słodkawy posmak w ustach;
  • błonica nosowa - wystąpić może katar zawierający krwawą wydzielinę. Innym objawem błonicy nosowej są trudności ze ssaniem;
  • błonica krtani - w jej przebiegu występuje bardzo głośny, wręcz szczekający kaszel oraz duszności. W przypadku niepodjęcia odpowiedniego i szybkiego leczenia może dojść do uduszenia się pacjenta.

Poza powyższymi rodzajami błonicy wyszczególnić można także błonicę ucha oraz błonicę skóry. Choroby te rozpoznawane są jednak bardzo rzadko.

Błonica (dyfteryt) - leczenie

Przede wszystkim należy pamiętać, że w przypadku błonicy niezwykle istotny jest czas. Szybkie rozpoczęcie leczenia znacząco zwiększa szanse pacjenta na przeżycie. Szacuje się, że nieleczona błonica może mieć nawet 50 proc. śmiertelność. W przypadku podjęcia terapii wartość ta spada do 5-10 proc. 

Błonicę leczy się zwykle w warunkach szpitalnych. W przypadku, gdy chory pozostaje w domu, należy pamiętać o odpowiednim odizolowaniu go od innych domowników. Pozwoli to zminimalizować ryzyko zarażenia innych osób. 

Pacjentom z błonicą podaje się przede wszystkim antytoksynę, czyli surowicę z przeciwciałami przeciwko toksynie błoniczej oraz antybiotyki. Po zakończonym leczeniu trzeba pamiętać o odpowiedniej rekonwalescencji. Należy unikać wysiłku fizycznego i dużo odpoczywać.

Błonica (dyfteryt) - szczepienie

W Polsce szczepienie przeciwko błonicy jest obowiązkowe. Ryzyko zachorowania osób zaszczepionych jest minimalne. Szczepionkę na błonicę podaje się razem ze szczepieniem przeciwko tężcowi i krztuścowi. To jedna szczepionka na wszystkie trzy choroby - tzw. szczepionka skojarzona. 

Szczepienie wykonuje się kilka razy:

  • pierwsze szczepienie: w drugim miesiącu życia;
  • drugie szczepienie: w trzecim, czwartym miesiącu życia;
  • trzecie szczepienie: w piątym, szóstym miesiącu życia;
  • czwarte szczepienie: w okresie od 16. do 18. miesiąca życia;
  • piąte szczepienie: po skończeniu szóstego roku życia;
  • dawki przypominające: po skończeniu 14. i 19. roku życia.

Czytaj także: 

Dr Dagmara Boduch: Odra wróciła, bo dzieci nie są szczepione

Przypadki polio na Ukrainie, Polakom brakuje odporności na krztusiec. Są powody do obaw?

Choroby przynoszone z przedszkola: Co atakuje nasze dzieci? 

INTERIA.PL

W serwisie zdrowie.interia.pl dokładamy wszelkich starań, by przekazywać wyłącznie sprawdzone, rzetelne informacje o objawach i profilaktyce chorób, bo wierzymy, że świadomość i wiedza w tym zakresie pomogą dłużej utrzymać dobre zdrowie.
Niniejszy artykuł nie jest jednak poradą lekarską i nie może zastąpić diagnostyki i konsultacji z lekarzem lub specjalistą.

Dowiedz się więcej na temat: choroby zakaźne
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Popularne