Przypadek krymsko-kongijskiej gorączki krwotocznej zidentyfikowany w Wielkiej Brytanii

Krymsko-kongijska gorączka krwotoczna (w skrócie CCHF, od ang. Crimean-Congo hemorrhagic fever) to choroba wirusowa przenoszona przez kleszcze. Wywołuje ją arbowirus z rodziny Buynaviridae. Jak wskazuje Główny Inspektorat Sanitarny, do zakażenia może dojść także podczas kontaktu z zakażonymi zwierzętami lub skażonym mięsem, krwią czy skórą.

Przypadek krymsko-kongijskiej gorączki krwotocznej potwierdzono przed weekendem w Wielkiej Brytanii. Pacjentkę zdiagnozowano w Cambridge University Hospitals NHS Foundation Trust. Specjalistyczną opiekę otrzymuje ona w Royal Free Hospital w Londynie. Jak poinformowano, kobieta niedawno wróciła z Azji Środkowej. Trwają poszukiwania osób, które miały z nią kontakt. 

Dr Susan Hopkins, główny doradca medyczny UKHSA, zwraca uwagę, że w krajach, w których choroba ma charakter endemiczny, CCHF zwykle rozprzestrzenia się przez ukąszenia kleszczy, ale nie rozprzestrzenia się łatwo między ludźmi, a ogólne ryzyko dla społeczeństwa jest bardzo niskie. W 2012 i 2014 roku w Wielkiej Brytanii zgłoszono dwa przypadki krymsko-kongijskiej gorączki krwotocznej, z których żaden się nie rozprzestrzenił.

Choroba po raz pierwszy została zidentyfikowana w 1944 roku na Krymie. Nazwano ją krymską gorączką krwotoczną. W 1969 roku uznano, że czynnik wywołujący krymską gorączkę krwotoczną był taki sam jak ten, który spowodował chorobę wykrytą w 1956 roku w Kongo. To spowodowało, że przemianowano ją na krymsko-kongijską gorączkę krwotoczną.

Wirusa przenoszą głównie kleszcze z rodzaju Hyalomma. Nie występują one w Wielkiej Brytanii. Według Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób wirusa CCHF stwierdzono u osobników w północnej Afryce, Azji oraz w południowej i wschodniej Europie.

"W Europie przypadki choroby u ludzi zostały potwierdzone w Albanii, Armenii, Bułgarii, Kazachstanie, Kosowie, Rosji, Serbii, Tadżykistanie, Turcji, Turkmenistanie, Ukrainie i Uzbekistanie. W czerwcu 2008 roku pierwszy przypadek potwierdzono w Grecji" - wskazuje GIS.

Okres inkubacji krymsko-kongijskiej gorączki krwotocznej trwa zwykle od jednego do trzech dni, maksymalnie dziewięć. Po kontakcie z zakażoną krwią lub tkankami okres inkubacji wynosi zwykle od pięciu do sześciu dni, maksymalnie 13 dni.

Jak wskazuje Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), pierwsze objawy krymsko-kongijskiej gorączki krwotocznej są nagłe. Obejmują:

• gorączkę,
• ból mięśni,
• zawroty głowy,
• ból szyi,
• ból pleców,
• ból głowy,
• ból oczu,
• światłowstręt.

Mogą wystąpić również:

• nudności, wymioty,
• biegunka,
• ból brzucha,
• ból gardła,
• gwałtowne wahania nastroju i splątanie.

Po dwóch do czterech dni pobudzenie może zostać zastąpione przez senność, depresję i zmęczenie, a ból brzucha może zlokalizować się w prawym górnym kwadrancie. Wykrywalne jest powiększenie wątroby - hepatomegalia.

Do innych objawów klinicznych krymsko-kongijskiej gorączki krwotocznej zalicza się:

• tachykardię (częstoskurcz, kołatanie serca),
• powiększenie węzłów chłonnych,
• wysypkę wybroczynową.

U chorych może dojść do poważnego uszkodzenia narządów, które mogą doprowadzić do zgonu. Wymienia się gwałtowne pogorszenie czynności nerek, nagłą niewydolność wątroby czy niewydolność płuc.

W przypadku krymsko-kongijskiej gorączki krwotocznej stosuje się leczenie objawowe. "Lek przeciwwirusowy rybawiryna jest stosowany w leczeniu zakażenia CCHF z widocznymi korzyściami. Skuteczne wydają się zarówno preparaty doustne, jak i dożylne" - zauważają eksperci WHO.

Śmiertelność z powodu CCHF wynosi ok. 30 proc. Zgon następuje zwykle w drugim tygodniu choroby. U pacjentów, którzy wracają do zdrowia, poprawa zwykle jest widoczna w dziewiątym lub 10 dniu po zachorowaniu.

Szczepionka przeciwko CCHF ani dla ludzi, ani dla zwierząt nie jest dostępna.

Specjaliści podkreślają, że osoby mieszkające lub odwiedzające obszary endemiczne (najlepiej jednak unikać miejsc obfitujących w kleszcze, przynajmniej w czasie ich największej aktywności) powinny zachować ostrożność. Zaleca się noszenie odzieży zakrywającej ciało - tak, by utrudnić kleszczom dostęp do ciała. Po powrocie do domu ubranie należy dokładnie sprawdzić. Koniecznie trzeba również sprawdzić skórę. Warto sięgnąć po środki odstraszające kleszcze.

Osobom, które zajmują się zwierzętami hodowlanymi na obszarach endemicznych zaleca się noszenie rękawiczek i innej odzieży ochronnej, szczególnie podczas uboju.

CZYTAJ TAKŻE: 

Wojna w Ukrainie. Jakie zagrożenia dla zdrowia publicznego?

Facebook pomoże przewidzieć kolejne fale COVID-19 i inne choroby zakaźne?

Sok z buraka, pijawki i dwutlenek chloru. Czym "leczą się" antyszczepionkowcy?