Schorzenia intymne - jak je rozpoznać? Oto najczęstsze objawy

Grzybica pochwy to jedno z najpopularniejszych schorzeń intymnych. Choroba wywoływana jest przez drożdżaki Candida albicans. Większość przypadków grzybicy pochwy ma charakter endogenny. Oznacza to, że do zakażenia rzadko dochodzi drogą zewnętrzną. Wywołujące chorobę drobnoustroje "zamieszkują" nasz organizm i przypominają o sobie np. podczas osłabienia odporności czy zaburzania flory bakteryjnej. Nie ma wątpliwości, że grzybicy pochwy sprzyjać może również styl życia - nieodpowiednia higiena, noszenie obcisłych i nieoddychających ubrań, otyłość i niedobory witaminowe. 

Choroba objawia się upławami, nieprzyjemnym zapachem z pochwy oraz swędzeniem. Wystąpić może także ból w trakcie stosunku i pieczenie podczas oddawania moczu. W leczeniu grzybicy stosuje się zwykle przeciwgrzybicze globulki dopochwowe. Czasami pacjentkom podaje się także leki doustne - zwykle flukonazol i itrakonazol. Podczas leczenia należy zrezygnować z aktywności seksualnej.

Chlamydioza to jedna z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową. Dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn. Choroba wywołana jest przez bakterię. Do zakażenia dochodzi podczas niezabezpieczonego współżycia - dopochwowego, oralnego i analnego. Chlamydioza najczęściej dotyka osoby w wieku 15-24 lata. Zakażenie chlamydiami początkowo przebiega bezobjawowo. Z tego powodu większość zarażonych nie zdaje sobie sprawy z obecności bakterii. Po jakimś czasie mogą pojawić się pierwsze objawy - to głównie swędzenie i pieczenie w okolicy narządów płciowych. 

U kobiet pojawić się mogą dodatkowo upławy, ból podczas stosunku seksualnego, pieczenie podczas oddawania moczu, krwawienie z pochwy, ból brzucha i krwawienie po stosunku. U mężczyzn z kolei ból jąder oraz stan zapalny odbytu. Leczenie chlamydiozy trwa zazwyczaj maksymalnie około 2 tygodnie. Choremu zazwyczaj podaje się antybiotyki. Podczas leczenia konieczna jest rezygnacja ze współżycia. Choroby nie należy bagatelizować. Nieleczona prowadzić może nawet to bezpłodności.

Waginoza to bakteryjne zapalenie pochwy. Przyczyną choroby jest duża ilość patologicznych bakterii w pochwie. Zachwiane zostają prawidłowe proporcje. W normalnych warunkach w pochwie znajduje się wiele "pozytywnych" bakterii - np. kwas mlekowy. Waginoza to odwrotna sytuacja. Przyczyny choroby nie są dokładnie znane. Z pewnością jednak można mówić o pewnych czynnikach zwiększających predyspozycje do zachorowania. To antybiotykoterapia, korzystanie z publicznych basenów i saun, nieprawidłowa dieta, stosowanie wkładki domacicznej, stosowanie irygacji pochwy i częste kontakty seksualne z przypadkowymi partnerami. Objawy waginozy to przede wszystkim upławy oraz silne swędzenie sromu i pochwy. 

Leczenie waginozy przebiega miejscowo i doustnie. Pacjentkom podaje się m.in. metronidazol i  klindamycynę. Należy pamiętać o tym, aby nie bagatelizować choroby. Nieleczona waginoza jest bardzo niebezpieczna - zwłaszcza dla kobiet w ciąży. Doprowadzić może m.in. do poronienia, przedwczesnego porodu czy urodzenia dziecka o bardzo niskiej masie.

To choroba przenoszona drogą płciową. Znacznie częściej występuje u kobiet, jednak może pojawić się także u mężczyzn. Choroba wywoływana jest przez pierwotniaka rzęsistka. Poza współżyciem do zarażenia może dojść także na basenie, saunie, w publicznej toalecie, a także poprzez kontakt z ręcznikiem zakażonego. Rzęsistkowica objawia się swędzeniem i pieczeniem narządów płciowych. Towarzyszyć im może ból brzucha, ból podczas oddawania moczu, bolesne parcie na mocz oraz żółte upławy.  

U mężczyzn choroba może mieć znacznie bardziej ostry przebieg. Wystąpić mogą dreszcze, gorączka, bóle krocza, obrzęki, nadżerki na żołędzi, pieczenie cewki moczowej oraz wydzielina z cewki moczowej. Leczenie rzęsistkowicy polega głównie na podawaniu choremu metronidazolu. Na czas leczenia konieczna jest rezygnacja ze współżycia. Trzeba także pamiętać, że leczeniu powinni poddać się wszyscy domownicy - tylko wtedy uda się całkowicie wyeliminować problem rzęsistkowicy.

Za opryszczkę narządów płciowych odpowiada zakażenie wirusem HSV. Do zakażenia dochodzi poprzez współżycie z nosicielem. Początkowo choroba może przebiegać bezobjawowo. Wirus przypomni o sobie w przypadku osłabienia odporności organizmu, gorączki czy zmian hormonalnych. Wówczas wystąpią już charakterystyczne objawy - pieczenie, swędzenie oraz pojawienie się bolesnych pęcherzyków.

U kobiet może dość do zajęcia warg sromowych, pochwy, szyjki macicy i skóry wokół odbytu. Z kolei u mężczyzn pęcherzyki mogą wystąpić na napletku, pośladkach, żołędzi i prąciu. W trakcie opryszczki często dochodzi także do powiększenia pobliskich węzłów chłonnych. Leczenie opryszczki narządów płciowych zwykle ma charakter miejscowy. Chorym można również podać doustnie acyklowir i walacyklowir.