Komu pomaga choreoterapia?

Jednak głównym czynnikiem leczącym jest taniec.

- Wszelka aktywność taneczna może działać terapeutycznie, poprawiać nastrój i dodawać pewności siebie, ale nie każde tańczenie jest choreoterapią - wyjaśnia Magdalena Langowska, choreoterapeutka. - Na terapię nie przychodzimy, by nauczyć się tańczyć, ale by spotkać się w ruchu z samym sobą. Bazujemy na wzmacnianiu mocnych stron, rozwijaniu zasobów osobowości.

Alternatywną formą pracy z ciałem i emocjami jest Psychoterapia Tańcem i Ruchem, wchodząca głębiej w obszary trudnych emocji i traumatycznych doświadczeń. Jest również stosowana w pracy klinicznej. Od pewnego czasu choreoterapię wykorzystuje się w trakcie leczenia onkologicznego.

- Pozwala zaakceptować ograniczenia ciała, tj. szybkie męczenie się, ograniczoną ruchomość w stawach - mówi Magdalena Langowska. - Osoby będące w trakcie leczenia, pomimo dużego osłabienia przychodzą, by się spotkać, posiedzieć i posłuchać muzyki, wyobrażać sobie, że tańczą. I wychodzą z sesji uśmiechnięte, zrelaksowane, zadowolone. Dla niektórych osób przyjście na zajęcia jest świadectwem odwagi i akceptacji zmienionego chorobą ciała. Odjęta pierś, wychudzone ciało, ogolona głowa... A ja widzę niezłomną chęć i radość życia - w kolorowych spódnicach, biżuterii, wypielęgnowanych paznokciach, uśmiechu i śmiechu - dodaje terapeutka.

Zajęcia choreoterapii trwają od godziny do nawet kilku godzin. Regularne, cotygodniowe spotkania zajmują zwykle godzinę, półtorej. Organizowane są również warsztaty kilkudniowe, których sesje trwają 3-4 godziny. Różne fundacje i ośrodki wsparcia oferują choreoterapię nieodpłatnie dla chorych oraz ich najbliższych. Więcej informacji znajdziesz na www. jestemprzytobie. pl

Po zabiegu
Jeśli jesteś krótko po zabiegu, skonsultuj się z lekarzem i dowiedz się, czego nie możesz wykonywać. Odpowiednio dozując intensywność ruchów, dbasz o kondycję, ułatwiasz koordynację nerwowo-mięśniową, poprawiasz krążenie, regulujesz akcję serca, pogłębiasz oddech.