Jak przebiega pęcherzyca zwykła i jak się ją leczy?
Pęcherzyca jest to choroba układu odpornościowego, która szczególnie negatywnie wpływa na skórę.
Przy pęcherzycy zwykłej objawy w postaci pęcherzy pojawiają się w obrębie błony śluzowej jamy ustnej. Liściasta swoimi symptomami przypomina opryszczkę, natomiast najgroźniejsza jest pęcherzyca paranowotworowa. Ze względu na swój przewlekły charakter leczenie tej choroby jest trudne i długie.
Pierwsze objawy wskazujące na rozwój pęcherzycy to nadżerki na błonach śluzowych jamy ustnej. Mogą się także rozwinąć w okolicach spojówek, jamy nosowej, przełyku i na strunach głosowych. Dodatkowo uwidacznia się rumień na twarzy, karku i na owłosionej części głowy. Nadżerki mogą być bolesne, a te występujące na strunach głosowych powodują bezgłos. Ze względu na niejednorodne objawy pęcherzycę zwykłą można podzielić na:
- pęcherzyca opryszczkowa
- pęcherzyca bujająca
- pęcherzyca brazylijska.
Aby lekarz mógł ustalić, że jest to pęcherzyca, może zlecić badanie krwi pod kątem obecności autoprzeciwciał. Poza tym na podstawie wywiadu z pacjentem i objawów klinicznych jest w stanie postawić taką diagnozę.
Do podstawowego leczenia wdraża się glikokortykosteroidy (deksometazon, prednizon) oraz preparaty hamujące czynności układu immunologicznego (cyklosporyna, cyklofosfamid, aziatiopryna). Przy wystąpieniu nadkażeń okresowo stosuje się antybiotyki.
Ważne jest również zachowanie staranności przy codziennej higienie osobistej, można stosować specjalne kąpiele z dodatkiem środków odkażających, aby chronić skórę przed ryzykiem infekcji. A przy objawach występujących w gardle i przełyku powinno się przejść na dietę płynną lub półpłynną.
Pęcherzyca jest chorobą nieuleczalną, ale obecne rokowania poprawiły się, a śmiertelność i powikłania zmniejszyły się do 5-15% przypadków.
