Niestrawność - skąd się bierze? Ważne jest nie tylko to, co jemy

Niestrawność pojawia się zwykle w konsekwencji przejedzenia. Do produktów, które pogarszają trawienie, należą: tłuste potrawy, rośliny strączkowe, produkty bogate w konserwanty i tłuszcze zwierzęce. Osobom cierpiącym na niestrawność zaleca się spożywanie pięciu posiłków dziennie. Istotne jest, by stosowana dieta była zbilansowana, zawierała dużo warzyw i owoców, a porcje pokarmu były nie za duże.

Okazuje się, że na wystąpienie niestrawności ma wpływ sposób jedzenia. Większą skłonność do pojawienia się dyspepsji obserwuje się u osób jedzących bezpośrednio przed snem. Nie powinno się także rozmawiać w czasie jedzenia, ponieważ sprzyja to połykaniu pęcherzyków powietrza. Niewskazane jest też popijanie kęsów pokarmu napojami gazowanymi. Żeby zminimalizować ryzyko wystąpienia niestrawności, należy:

• dokładnie przeżuwać pokarm, 
• wyeliminować alkohol i papierosy,
• dbać o regularną aktywność fizyczną i prawidłową masę ciała,
• zapewnić regularność wypróżnień,
• wypracować techniki radzenia sobie ze stresem.

Niestrawność można podzielić na organiczną i czynnościową. Ta pierwsza występuje w przebiegu refluksu żołądkowo-przełykowego i dwunastniczo-przełykowego, wrzodów żołądka i dwunastnicy oraz nowotworów, zwłaszcza przełyku i żołądka. Z kolei niestrawność czynnościowa nie ma wyraźnej przyczyny - zwykle wywołują ją następujące czynniki: zakażenie Helicobacter Pylori, picie alkoholu, palenie papierosów, nieprawidłowa dieta i nadwrażliwość układu pokarmowego. 

Zaparcia występujące w wyniku dyspepsji mogą pośrednio wpływać na wzrost ciśnienia i związane z nim zawroty głowy. Jeżeli odnotujesz u siebie przedłużające się podwyższenie ciśnienia tętniczego i duszność, skontaktuj się niezwłocznie z lekarzem. 

Do wystąpienia niestrawności przyczyniają się też:

• tętniak aorty brzusznej, 
• choroby dróg żółciowych,
• choroba Leśniowskiego-Crohna,
• cukrzyca,
• niedoczynność i nadczynność tarczycy,
• niedokrwienie jelita,
• zapalenie trzustki.

Niestrawność jest diagnozowana przez lekarza na podstawie przeprowadzonego wywiadu, w którego trakcie padają pytania na temat odczuwanych przez pacjenta objawów, przyjmowanych leków i chorób przewlekłych. 

Podstawowym badaniem diagnostycznym jest gastroskopia, która polega na wprowadzeniu endoskopu (giętkiego przewodu) do górnego odcinka przewodu pokarmowego. Na wizytę należy zgłosić się szybko, jeśli występują: krwawienie z przewodu pokarmowego, znaczna utrata masy ciała w krótkim czasie, nagły silny ból brzucha, wymioty krwawe oraz jeżeli wyczuwalny jest guz w brzuchu.

W przypadku dyspepsji czynnościowej trudno mówić o jednym sprawdzonym sposobie leczenia. Natomiast w przypadku dyspepsji organicznej należy leczyć chorobę leżącą u podstaw problemu i zmodyfikować leczenie niektórymi farmaceutykami. 

Najczęściej zaleca się pacjentom:

• zmianę stylu życia - wprowadzenie zmian w diecie i sposobie jedzenia, dbanie o regularną aktywność fizyczną;
• wypijanie naparu z mięty, rumianku, dziurawca i siemienia lnianego;
• przez kilka dni można zastosować dietę odciążającą układ trawienny - spożywać sucharki i pić gorzką herbatę, ewentualnie jeść kisiel. 

W  leczeniu niestrawności stosuje się różne grupy leków:

• preparaty wzmagające wydzielanie żółci, a to wspomaga proces trawienia tłuszczów;
• leki rozkurczowe;
• inhibitory pompy protonowej (np. pantoprazol, omeprazol, lanzoprazol) lub blokery receptorów histaminowych (famotydyna, ranitydyna);
• leki prokinetyczne.
  
  

CZYTAJ TAKŻE:

Skręt kiszek? Winny może być rak lub złogi jelitowe

Osiem domowych sposobów na gazy i niestrawność

Czytaj składy produktów. Jeden dodatek do żywności szkodzi zdrowiu