Doda cierpi na bardzo rzadką chorobę. Codzienne sytuacje są nie do wytrzymania

Doda to jedna z najszczerszych polskich gwiazd, czego dowodem było niedawno zakończone show "12 kroków do miłości", w którym wokalistka szukała partnera. Nic więc dziwnego, że gwiazda jest tak chętnie obserwowana w social mediach. Jej konto na Instagramie śledzi ponad 1,4 mln internautów. Ostatnio gwiazda wyznała tam, że od dzieciństwa boryka się z pewną chorobą. Chodzi dokładnie o mizofonię.

"Żyję z mizofonią od dziecka, ale nasiliło mi się tak od 10 lat. Może od przestymulowania w pracy na scenie, studiu nagraniowym lub od nerwów w show biznesie. Ja długopisu nie ogarnęłabym psychicznie. Często jak idziemy z Dżagą do kina, to jak kolanem wali o krzesło, to ja mówię, że się przesiądę do innego rzędu, jak nie powstrzyma nogi. No nie daję rady, jakieś buczenia, klimatyzatory, powtarzające się dźwięki, zegary, które robią tyk-tyk-tyk. Na szczęście coraz mniej jest takich, musiałam wynosić z każdego pokoju, w którym spałam" - powiedziała Doda.

Mizofonia to zaburzenie, które objawia się nadwrażliwością na dźwięk. Jego nazwa pochodzi od dwóch greckich słów: misos, czyli nienawiść i fone - głos. Problem ten po raz pierwszy opisany został w 2000 roku przez audiologów Margaret M. Jastreboff i Pawela J. Jastreboffa. Mimo uporczywych objawów, jak na razie mizofonia nie znalazła się w psychiatrycznych klasyfikacjach chorób DSM i ICD.

U osób z mizofonią dochodzi do negatywnej reakcji emocjonalnej, która powstaje w wyniku niektórych dźwięków. Najczęściej dotyczy to odgłosów wydawanych przez innych ludzi. To przede wszystkim:

•   głośne oddychanie,
•   chrapanie,
•   mlaskanie,
•   pociąganie nosem,
•   gwizdanie,
•   kichanie,
•   chrząkanie.

Czasami negatywnie odbierane mogą być także inne dźwięki m.in. pisanie na klawiaturze, tykanie zegara czy kapanie wody z kranu. W reakcji na te odgłosy wystąpić mogą takie objawy jak: uczucie lęku, rozdrażnienie, napady paniki czy napady agresji. Ze względu na silny stres. U niektórych osób mogą również pojawic objawy fizyczne, np. nadmierna potliwość czy przyspieszone oddychanie. Pierwsze objawy związane z mizofonią pojawiają się już w dzieciństwie. Niestety, w zdecydowanej większości przypadków schorzenie nasila się wraz z wiekiem.

Przyczyny mizofonii nie są do końca znane. Wiadomo, że schorzenie to nie ma jednak nic wspólnego z zaburzeniami słuchu. Najpopularniejsza obecnie hipoteza dotyczy zaburzeń reakcji mózgu związanej z odtwarzaniem wspomnień. Badania pokazują, że ryzyko mizofonii wzrasta u pacjentów z autyzmem, boreliozą, zespołem stresu pourazowego, migrenami i zespołem Williamsa. Kolejną grupą chorych, u których znacznie częściej obserwuje się negatywne odbieranie dźwięków, są pacjenci po urazach głowy i kręgów szyjnych oraz po zapaleniu opon mózgowych.

Obecnie nie ma żadnych kryteriów służących do zdiagnozowania mizofonii. Rozpoznanie rozpoczyna się zwykle od wykluczenia innych możliwych schorzeń. Ze względu na to, że mizofonia nie znajduje się w klasyfikacjach chorób DSM i ICD, nie ma również określonego trybu leczenia. 

Najczęściej w leczeniu mizofonii stosuje się psychoterapię. Bardzo dobre efekty przynosi zwłaszcza psychoterapia poznawczo-behawioralna, która pozwala na modyfikację zachowań i sposobu myślenia. W przypadku wyjątkowo silnych objawów związanych z mizofonią, zastosować można również leczenie farmakologiczne, np. przeciwlękowe.

CZYTAJ TAKŻE: 

Bruce Willis cierpi na afazję. To wielka bariera komunikacyjna

"Bywa potwornie" Co dolega Ewie Minge?