Zespół Kawasaki - ostra choroba układowa. Bywa mylona z odrą

Zespół Kawasaki to, jak już napomknęliśmy wyżej, ostre zapalenie obejmujące naczynia krwionośne. A zapalenie naczyń krwionośnych to nic innego, jak naciekanie ich przez komórki układu immunologicznego, które może skończyć się martwicą tkanki. Najczęściej zmiany dotykają naczyń wieńcowych, czyli tych, które otaczają serce, zaopatrując je w tlen i substancje odżywcze. W wyniku działania układu odpornościowego może dojść do martwicy naczyń krwionośnych. 

Choroba najczęściej rozpoznawana jest u dzieci do 5. roku życia, jednak zdarzają się przypadki zachorowań także u dorosłych. Bardziej narażeni są chłopcy niż dziewczynki.

Jakie są objawy choroby Kawasakiego?

Do objawów, które nasuwają podejrzenie, że pacjent choruje na zespół Kawasaki, należą:

• gorączka - najczęściej wysoka (ok. 39 st.), która utrzymuje się zazwyczaj do kilku dni;
• wysypka zajmująca tułów, kończyny i okolice płciowe;
• zapalenie spojówek, czyli zapalenie błony śluzowej powieki, przebiegające bez wysięku ropnego;
• światłowstręt;
• opuchlizna języka i suchość ust;
• jednostronne powiększenie węzłów chłonnych;
• drażliwość;
• zaczerwienienie dłoni lub podeszw stóp;
• łuszczenie się skóry;

Objawy są trudne do zróżnicowania z tymi, jakie daje odra, stąd może dojść do diagnostycznych pomyłek. Inne choroby, które mogą być mylone z zespołem Kawasakiego, to: mononukleoza, guzkowe zapalenie tętnic, zespół Stevensa-Johnsona, zespół wstrząsu toksycznego, reaktywne zapalenie stawów oraz plamica Schonleina-Henocha.

W następnej fazie choroby pojawiają się: biegunka, wymioty i bóle stawów. Faza zdrowienia trwa nawet do ośmiu tygodni.

Śmiertelność w przypadku choroby Kawasakiego wynosi ok. 0,17 proc. Nie można się nią zarazić. 

Najczęściej do lekarza zgłaszają się zatroskani rodzice, którzy obserwują u swoich dzieci: dziwną wysypkę przyjmującą różne formy (pęcherzyki, krostki, grudki), gorączkę utrzymującą się powyżej pięciu dni, która nie poddaje się leczeniu, oraz zmiany na spojówkach.  

Gorączka występuje u 100 proc. pacjentów, zaczerwienione spojówki u 86 proc., a polimorficzna wysypka u 82 proc.

Leczenie ma na celu zapobieganie wystąpieniu powikłań choroby Kawasakiego, do których należą przede wszystkim zmiany w mięśniu sercowym i tętnicach. Najczęściej wykorzystuje się immunoglobuliny, czyli przeciwciała będące białkami, które w naturalnych warunkach są produkowane przez układ odpornościowy. Pozwalają one na zmniejszenie dolegliwości, które ustępują zazwyczaj do dwóch dni. 

Poza immunoglobulinami przydatne są także: kwas acetylosalicylowy i kortykosteroidy. Bardzo ważne jest, aby leczenie rozpocząć jak najszybciej, podaje się, że optymalny czas to 10 dni od rozpoczęcia choroby - wtedy choroba w większości przypadków jest całkowicie uleczalna. 

O tym, jak długo potrwa hospitalizacja, decyduje lekarz. Jeżeli dojdzie do rozwinięcia się powikłań, należy wdrożyć odpowiednie leczenie, o którym zdecyduje specjalista. Mali pacjenci najczęściej pozostają pod opieką pediatry i kardiologa.

Najczęściej występującymi powikłaniami choroby Kawasakiego są te związane z układem krwionośnym. Poza zapaleniem naczyń mogą powstać tętniaki, i niedrożność obwodowa serca. 

Kolejną bardzo poważną komplikacją zespołu Kawasakiego jest zawał serca, do którego dochodzi w konsekwencji tętniaków zwiększających krzepliwość. Bezpośrednie zagrożenie życia występuje wtedy, gdy dochodzi do krwawień wewnętrznych. 

Jeżeli leczenie nie zostało wdrożone odpowiednio wcześnie, zdarza się, że osoby cierpiące w przeszłości na chorobę Kawasakiego mają zwiększone ryzyko zapadnięcia na miażdżycę w dorosłym wieku.

Czytaj także:

Ręce, stopy, usta, nos, a nawet język stają się większe. To rzadka choroba

Przed pandemią występowały rzadko. Pediatra o niepokojących objawach u dzieci

"Słoneczne dzieci". W dzień pełne energii, po zmroku niezdolne do życia