Łupież pstry. Białe plamy na skórze, które jaśnieją na słońcu
Łupież pstry to choroba skóry wywoływana przez grzyba Malassezia. Te drożdżopodobne organizmy żyją na skórze każdego z nas, u zdecydowanej większości nie dając żadnych objawów. U niektórych osób są jednak przyczyną uporczywych zmian skórnych, które mają tendencję do nawracania. Jak objawia się łupież pstry? Jak można go rozpoznać i w jaki sposób się go leczy? Wyjaśniamy.
Łupież większości osób kojarzy się z suchymi, białymi płatkami na skórze głowy, które podczas czesania czy ruszania głową mogą sypać się na twarz lub ubranie. Rodzajów łupieżu jest jednak znacznie więcej i różnią się one od siebie zarówno wyglądem zmian, jak i czynnikiem, który je wywołał. Jednym z nich jest łupież pstry spowodowany przez drożdżopodobne grzyby z rodzaju Malassezia. W przeciwieństwie do klasycznego łupieżu częściej zajmuje on skórę ciała, tworząc na niej jasne bądź ciemne, niewielkiej wielkości plamy. Może rozwinąć się zarówno u dzieci, jak i dorosłych, jednak najczęściej pojawia się u osób po okresie dojrzewania.
Łupież pstry wywoływany jest przez drożdżopodobnie grzyby z rodzaju Malassezia. W prawidłowych warunkach żyją one na skórze każdego człowieka, nie dając przy tym żadnych objawów. Czasem jednak, pod wpływem różnych, do końca jeszcze nie poznanych czynników, zaczynają się nadmiernie namnażać i prowadzą do rozwoju łupieżu pstrego. Grzyby z rodzaju Malassezia bardzo lubią ciepło i wilgoć, dlatego choroba może nawracać po kąpieli w basenie czy też pobycie w łaźni.
Łupież pstry może pojawić się u osób w każdym wieku. Częściej rozwija się ona u osób żyjących w ciepłym i wilgotnym klimacie, ponieważ są to idealne warunki do namnażania się grzybów z rodzaju Malassezia. Narażone na łupież pstry są także osoby, które mają kłopot z nadmiernym poceniem się. Z tego powodu choroba często nawraca w ciepłych miesiącach letnich.
Na skórze osób z łupieżem pstrym pojawiają się niewielkie, różowe lub żółtobrunatne plamki. Ich powierzchnia często jest delikatnie chropowata i łuszczy się. Każda z nich ma zwykle ok. 0,5 cm średnicy, jednak zwykle zlewają się ze sobą, zajmując czasami znaczną powierzchnię skóry. Plamy w przebiegu łupieżu pstrego mogą się lokalizować na całym ciele, często w okolicy skóry tułowia, klatki piersiowej, ramion i owłosionej skóry głowy. Zazwyczaj nie swędzą i nie dają innych objawów, jednak, niestety, mimo odpowiedniego leczenia mogą nawracać.
Najbardziej charakterystyczne jednak dla łupieżu pstrego jest to, że zmiany mogą zmieniać swoją barwę w zależności od ich wystawiania na słońce. Często pod wpływem promieni słonecznych stają się jaśniejsze. Dzieje się tak, ponieważ grzyby z rodzaju Malassezia wydzielają kwas azelainowy, który hamuje syntezę melaniny w skórze, przez co zmiany nie ciemnieją po ich opalaniu. Jest to cecha, która znacznie ułatwia dermatologowi odróżnienie łupieżu pstrego od innych rodzajów łupieży. Z drugiej strony jednak sprawia, że czasami plamy swoim wyglądem do złudzenia przypominają bielactwo.
Jeżeli zauważyłeś u siebie zmiany na skórze, które mogą przypominać łupież pstry, w pierwszej kolejności udaj się do lekarza dermatologa. Obejrzy on zmiany przy pomocy specjalnego urządzenia powiększającego, czyli dermatoskopu. Lekarz może także przeprowadzić test za pomocą lampy Wooda emitującej promienie ultrafioletowe. Po zaświeceniu taką lampą na skórę zmiany wykazują żółtą bądź lekko ceglastą fluorescencję. Oprócz tego dermatolog może obejrzeć próbkę ze zmiany pod mikroskopem w poszukiwaniu strzępek grzyba. Możliwe jest także wysłanie pobranego materiału do hodowli, jednak jest to bardzo trudne i pracochłonne.
W leczeniu łupieżu pstrego stosuje się miejscowo maści i szampony z substancjami przeciwgrzybiczymi doprowadzającymi do obumarcia komórek grzybów. Takie działanie ma m.in. klotrimazol, ketokonazol i mikonazol. W zmniejszaniu zmian skórnych skuteczne mogą okazać się także szampony zawierające kwas acetylosalicylowy o właściwościach złuszczających. Cennymi dodatkami do preparatów na łupież pstry są także miedź, cynk i selen, które łagodzą łojotok i wspomagają walkę z drożdżakami. Niestety, często leczenie nie przynosi odpowiednich rezultatów, a choroba może nawracać, szczególnie w ciepłych miesiącach letnich.
Osoby z łupieżem pstrym powinny szczególnie dbać o to, co nakładają na swój talerz. Dieta powinna być bogata w pełnowartościowe produkty, zawierające źródła błonnika, witamin (w szczególności witaminy A, D, C, witamin z grupy B) i minerałów, w tym cynku i miedzi. Są to mikroelementy niezbędne do prawidłowego funkcjonowania skóry każdego człowieka. Można je znaleźć m.in. w wielu warzywach i owocach, orzechach, rybach i czerwonym mięsie. Warto także unikać wszelkich przetworzonych produktów, fast foodów, słodyczy i smażonych na głębokim tłuszczu potraw. Nie dość, że mają bardzo niewielką ilość niezbędnych dla organizmu witamin i minerałów, to dodatkowo przyczyniają się do rozwoju otyłości, cukrzycy, zaburzeń lipidowych i miażdżycy.
CZYTAJ TAKŻE:
